Κοινοί αγώνες μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών, εκπαιδευτικών
Έχει περάσει καιρός από την εμφάνιση του ιού του Covid – 19 στην ελλάδα και της αποτυχημένης κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Καθημερινά γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο αυτό που φαινόταν εξ αρχής, μοναδικός γνώμονας της κρατικής διαχείρισης και των έκτακτων μέτρων είναι η προστασίας του κεφαλαίου. Την άρση της καραντίνας ακολούθησε η «επανεκκίνηση της οικονομίας», κυρίως δηλαδή το άνοιγμα της τουριστικής σεζόν και των επιχειρήσεων. Σήμερα, ενώ τα κρούσματα αυξάνονται ραγδαία το μύθευμα της «ατομικής ευθύνης» παραμένει και η υποβάθμιση – υπολειτουργία του Ε.Σ.Υ. διογκώνεται. Οι έκτακτες προλήψεις υγειονομικού προσωπικού αν και ανεπαρκής για την δεδομένη κατάσταση δεν μονιμοποιούνται και δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την αύξηση του υγειονομικού εξοπλισμού και ιδίως των κλινών Μ.Ε.Θ. Αξίζει να τονιστεί, πως η μοναδική απάντηση του κράτους στα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στον τομέα της υγείας είναι η βία και η καταστολή (π.χ. επίθεση στη συγκέντρωση των υγειονομικών της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε. στις 1 Οκτώβρη στο Υπουργείο Υγείας).
Το χρεοκοπημένο πολιτικό – οικονομικό σύστημα και η διαχείριση της πανδημίας αυξάνουν τις πιθανότητες για μια νέα κρίση με καταστροφικές συνέπειες για την τάξη μας. Το χρήματα διανέμονται σε ΜΜΕ, στρατό, αστυνομία και περικόπτονται από Υγεία και Παιδεία.
Η υποχρηματοδότηση της δημόσιας υγείας επιτίθεται στις ανάγκες της κοινωνικής βάσης. Οι κρατικές επιλογές είναι συνειδητές και προκλητικές, καθώς δαπανά υπέρογκα ποσά για να προασπίσει την κυριαρχία του με κάθε μέσο. Συγκεκριμένα, η απροκάλυπτη χρηματοδότηση 20 εκατ. ευρώ στα Μ.Μ.Ε., οι προσλήψεις μπάτσων και η αγορά νέου αστυνομικού εξοπλισμού, καταδεικνύουν ότι το κράτος δεν έχει καμία πρόθεση για προστασία της ανθρώπινης ζωής αλλά αντίθετα εξοπλίζεται, για να αναμετρηθεί με την οργή των καταπιεσμένων. Στην ίδια κατεύθυνση, δαπανούνται 10 δισ. ευρώ στις στρατιωτικές δυνάμεις, θεσπίζεται η 12μηνη θητεία στον στρατό και δρομολογείται η υποχρεωτική στράτευση από την ηλικία των 18 ετών. Οι συναντήσεις της ελληνικής αντιπροσωπείας με τον υπουργό εξωτερικών των Η.Π.Α. Μ. Πομπέο επισφραγίζουν την στρατιωτική αναβάθμιση των νατοϊκών βάσεων και τροφοδοτεί το πολεμοχαρές κλίμα μεταξύ ελλάδας – τουρκίας, εμψυχώνοντας το εθνικιστικό φρόνημα.
Η προστασία της κοινωνικής βάσης δεν βρίσκεται στα σχέδια, για αυτό και η μέριμνα για την υγεία και την παιδεία είναι μηδαμινή. Για την επαναλειτουργία των σχολείων λαμβάνονται υποτυπώδη ημίμετρα που περιορίζονται στη διανομή παγουριών και μασκών – αερόστατων στους μαθητές. Οι μαθητές/τριες στοιβάζονται ανά δεκάδες στις σχολικές τάξεις καθιστώντας αδύνατη την τήρηση των βασικών μέτρων ατομικής και συλλογικής αυτοπροστασίας για όσους συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι ελλείψεις εκπαιδευτικών όπως κάθε χρόνο παραμένουν και ταυτόχρονα δεν υπάρχει το απαιτούμενο προσωπικό καθαρισμού, ώστε να ανταποκριθεί στις νέες ιδιαίτερες συνθήκες. Συνοπτικά, η αλλαγή αυτής της εγκληματικής κατάστασης αποτελεί το βασικό αίτημα των μαθητικών καταλήψεων που έχουν ξεσπάσει στα σχολεία όλη της χώρας. Η στήριξη των μαθητών/τριων που δείχνουν τον δρόμο της μαχητικής διεκδίκησης των αναγκών μας είναι αυτονόητη και επιτακτική. Οι μαθητικές καταλήψεις είναι δίκαιες και θα νικήσουν.
Η βεντάλια της κρατικής καταστολής ανοίγει, ώστε να επιτεθεί με κάθε μέσο στους αγωνιζόμενους μαθητές. Δικαστικές μεθοδεύσεις και απειλές ενάντια σε μαθητές/τριες που συμμετέχουν στις καταλήψεις, επίθεση μπάτσων σε μαθητές που επιχειρούν την κατάληψη του σχολείου τους στα Εξάρχεια, καταστολή του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου της 1ης Οκτώβρη στην Αθήνα, προτροπή της υπουργού παιδείας Ν.Κεραμέως για εξ αποστάσεως διδασκαλία όσο υπάρχει κατάληψη και αποκλεισμό όσων μαθητών/τριων συμμετέχουν σε αυτές. Η ένταση της κρατικής καταστολής αποτελεί πολιτική επιλογή του κράτους που προσπαθεί να καταστείλει όποιον/α σηκώνει κεφάλι. Στόχος του υπουργείου παιδείας είναι η πειθάρχηση και η υποταγή, κοινός παρανομαστής της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης κάθε βαθμίδας. Χωρίς αμφιβολία, όμως, η απροκάλυπτη χρήση της τηλεκπαίδευσης ως μέσου καταστολής και η παραδειγματική και αντιπαιδαγωγική τιμωρία των «καταληψιών» φανερώνει την διεστραμμένη και εγκληματική τους αντίληψη που ακόμα και εν μέσω έξαρσης της πανδημίας συνεχίζουν απρόσκοπτα το πολιτικό τους σχέδιο.
Κύριο ερώτημα, λοιπόν, για τους/τις φοιτητές/τριες αποτελεί το άνοιγμα των πανεπιστημίων. Σε μια κοινωνική κατάσταση που όλα λειτουργούν στο πλαίσιο της αστικής κανονικότητας τα πανεπιστήμια είναι τα μόνα που παραμένουν κλειστά. Οι λόγοι που τα πανεπιστήμια παραμένουν κλειστά είναι τόσο υγειονομικοί όσο και (κυρίως) οικονομικοί/ πολιτικοί.
Καταρχάς, σε αντίθεση με τα σχολεία το άνοιγμα των πανεπιστημίων δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της αγοράς για απασχόληση των παιδιών και την εργασία των γονιών, για αυτό και δεν αποτελεί βασική προτεραιότητα. Ομοίως, η ανεύθυνη στάση του κράτους σχετικά με την υγειονομική προστασία της κοινωνίας αποκλείει το άνοιγμα των σχολών στο όνομα δήθεν της «υγειονομικής προστασίας». Από την μεριά μας, με βασικό γνώμονα την αίσθηση της ατομικής – συλλογικής αυτοπροστασίας και αλληλεγγύης απαιτούμε το άνοιγμα των σχολών με την τήρηση κάθε απαραίτητου μέσου και την εξασφάλιση του απαραίτητου υγειονομικού εξοπλισμού σε όλους/ες τους/τις συμμετέχοντες με την ταυτόχρονη τακτική εξέταση με δωρεάν τεστ. Αποτελεί λογικό αίτημα των φοιτητών/τριών η επιστροφή μας στον φυσικό μας χώρο.
Υπάρχουν, όμως, και πολιτικές σκοπεύσεις που εξυπηρετούνται από την παραμονή του κλεισίματος των πανεπιστημίων. Ας μην ξεχνάμε, ότι το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο για την φύση και τις διαδηλώσεις κατατέθηκαν τους πρώτους θερινούς μήνες και ενώ τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά. Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση διευκολύνεται από την φυσική εκκένωση των πανεπιστημιακών χώρων. Πιο συγκεκριμένα, μέτρα που περιλαμβάνονται στις εξαγγελίες του υπουργείου για τις μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια και αποτελούν διακαείς κρατικές επιδιώξεις, όπως οι διαγραφές φοιτητών/τριών, η εξωτερική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και ευρύτερα η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών είναι πιο εύκολα υλοποιήσιμα στην δεδομένη συνθήκη της τηλεκπαίδευσης. Είναι άλλωστε γνωστές και οι εξαγγελίες για την αντικατάσταση των δια ζώσης συνδικαλιστικών διαδικασιών από αντίστοιχες διαδικτυακές με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το φακέλωμα όσων συμμετέχουν σε αυτές. Οι διαστάσεις που λαμβάνει η τηλεκπαίδευση και η εξ αποστάσεως διδασκαλίας, όπως φαίνεται και από το παράδειγμα των μαθητικών καταλήψεων, την μετατρέπει σε ένα μέσο πειθάρχησης, εξατομίκευσης και ενίοτε καταστολής.
Με υψηλή την αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης, της αλληλοπροστασίας και της αλληλεγγύης διαβάζουμε το κλείσμο των σχολών ως μια βολική συνθήκη για το Κράτος και το Κεφάλαιο που για αυτό και παρατέινεται. Ως αναρχικοί/ες, η σκέψη μας διαρκώς είναι στραμμένη στον αγώνα και στην δυναμική του προετοιμασία, στις γενικές συνελεύσεις στα προαύλια των σχολών μας, στον δρόμο. Για να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για ένα πανεκπαιδευτικό κίνημα από τα κάτω που θα αγκαλιαστεί με τα υπόλοιπα ταξικά και κοινωνικά κινήματα και θα οδεύσει προς το γκρέμισμα του εξουσιαστικού, και γεμάτο δηλητήριο για την ανθρωπότητα, κόσμου. Στο δρόμο, λοιπόν, για το χτίσιμο ενός νέου κόσμου ισότητας, αλληλοσεβασμού, αλληλεγγύης.
Καλούμε κάθε φοιτητή/τρια να συμμετέχει στις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών του, ώστε να σηκώσουμε συλλογικά αναχώματα και να προετοιμάσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση μέσα και έξω από τις σχολές μας.
Άνοιγμα των σχολών με όλα τα απαραίτητα μέσα προστασίας. Δωρεάν αναλώσιμα για κάθε φοιτητή/τρια (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά).
Ενάντια στην μονιμοποίηση της τηλεκπαίδευσης, την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών και την μετακύληση του κόστους φοίτησης στις δικές μας πλάτες.
Άμεση πρόσληψη εκπαιδευτικού και καθαριστικού προσωπικού σε σχολεία και πανεπιστήμια για το ασφαλές τους άνοιγμα.
Αλληλεγγύη στις Μαθητικές Καταλήψεις. 15 μαθητ(ρι)ες ανά τάξη.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»