[πολιτική ανακοίνωση και αφίσα]
Η χρονιά αυτή μας έφερε αντιμέτωπους με τις δολοφονικές μεθοδεύσεις του κράτους και επιβεβαίωσε πως κράτος και αφεντικά υπογράφουν θάνατο και εξαθλίωση.Η εγκληματική διαχείριση αποτυπώνεται από τη δολοφονία στα Τέμπη, μέχρι τους νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες στην Πύλο, τις καταστροφές ολόκληρων περιοχών και οικισμών από πυρκαγιές και πλημμύρες, μέχρι τις γυναικοκτονίες που όλο και πληθαίνουν…
ΔΕΝ ήταν ατύχημα ΔΕΝ έχουμε αυταπάτες
Και η μακρά λίστα θανάτου που υπογράφει το κράτος δεν έχει τελειωμό. Είναι το ίδιο το καπιταλιστικό έγκλημα που έπνιξε περιοχές και χωριά του θεσσαλικού κάμπου, που έκαψε και κατέστρεψε χιλιάδες στρέμματα γης σε όλη την επικράτεια και κοστολόγησε εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές ως μηδαμινές. Η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων και η απουσία μέτρων πρόληψης απέναντι στη λεηλασία της φύσης αποδεικνύει περίτρανα πως ο κόσμος που οραματίζονται καθιστά διαρκώς τις δικές μας ζωές μετέωρες.
Δεν μιλάμε για παρεκτροπές του συστήματος, αλλά για μεθοδευμένο θάνατο. Για την πλήρη υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής και των συνθηκών διαβίωσης.
Την ίδια στιγμή κράτος και παρακρατικοί μηχανισμοί αποπροσανατολίζουν το ενδιαφέρον τους και στρέφονται ενάντια στις δομές αγώνα. Διόλου τυχαία δεν είναι η συγκυρία που επιλέγει το κράτος να εκκενώσει στέκια και καταλήψεις και να καταστείλει/ ακρωτηριάσει τον κόσμο του αγώνα. Τον κόσμο που αναγνωρίζει και αντιμάχεται τον κοινωνικό κανιβαλισμό και υποστηρίζει έμπρακτα τις ταξικές αντιστάσεις. Τον κόσμο που αποτελεί αγκάθι στα μεγαλεπήβολα πλάνα του συστήματος.
Η παιδεία δεν είναι εμπόρευμα- ΌΛΑ για ΌΛΟΥΣ
Όλη αυτή η μεθοδευμένη στρατηγική του ιεραρχικού κορμού και η επιθυμία για επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης συμπυκνώνεται στον πανεπιστημιακό χώρο και αποτυπώνεται έμπρακτα στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Στην συντονισμένη δηλαδή προσπάθεια του κράτους να οξύνει τις ταξικές ανισότητες εντός των σχολών και να εξαλείψει την φοιτητική μέριμνα.
Πολυάριθμες μεταρρυθμίσεις και νομοσχέδια στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μεθοδεύουν την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας παιδείας, την προσαρμογή της στις ανάγκες του κεφαλαίου και εν τέλει την μετατροπή της σε εμπορεύσιμο αγαθό. Ο νόμος εξίσωσης πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων με τα αντίστοιχα κολλέγια, η απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας (της δυνατότητας, δηλαδή, των αποφοίτων να συνεχίσουν την κατάρτιση τους στον εκπαιδευτικό κλάδο), η κάρτα σίτισης στη λέσχη, οι καταργήσεις τμημάτων και η εκμετάλλευση της πανεπιστημιακής περιουσίας από ιδιωτικές εταιρίες αποτελούν επιγραμματικά ορισμένα παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν την επιθυμία του συστήματος να αποδεσμεύσει την παιδεία από τον δημόσιο χαρακτήρα.
Αν έχεις τα ΜΑΤ τι να την κάνεις την ΟΠΠΙ
Παράλληλα, ας μην ξεχνάμε πως η επιβολή της εξουσίας και της τάξης αποτυπώνεται με την διαρκή παρουσία μονάδων της αστυνομίας στον πανεπιστημιακό χώρο. Μπορεί το πλάνο της κυβέρνησης περί Πανεπιστημιακής Αστυνομίας (ΟΠΠΙ) σταδιακά να ναυαγεί, ωστόσο δεν εθελοτυφλούμε. Η συντονισμένη κρατική πολιτική για επιβολή της κυριαρχίας αποτυπώνεται έναν χρόνο τώρα με τις διμοιρίες των ΜΑΤ και ΟΠΚΕ να περιφρουρούν καθημερινά τμήματα του campus, προσπαθώντας να υπηρετήσουν το έργο του ‘αποστειρωμένου πανεπιστημίου’. Δηλαδή, ενός πανεπιστημίου όπου καταλήψεις σχολών, στέκια και κέντρα αγώνα θα επιβλέπονται και θα χτυπιούνται καθημερινά από τις δυνάμεις της αστυνομίας, όπου οι κοινωνικές αντιστάσεις και οι φοιτητικοί αγώνες θα βρίσκουν απέναντι την καταστολή. Άλλωστε είτε η αστυνομία βρίσκεται εντός είτε εκτός του πανεπιστημίου ο ρόλος της είναι κοινός. Η αναπαραγωγή ενός κλίματος φόβου και άμεσου ελέγχου, η καταστολή διαδηλώσεων, οι αλλεπάλληλες συλλήψεις και ο ξυλοδαρμός των αγωνιζόμενων είναι τα μέσα εκείνα με τα οποία το καπιταλιστικό σύστημα προσπαθεί να κάμψει τις συνειδήσεις των από τα κάτω.
Οργάνωση και αγώνας σε σχολές ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Όπου όμως υψώνουν λαμαρίνες, εμείς θα υψώνουμε αντιστάσεις και όσο η βεντάλια των κοινωνικών ανισοτήτων πασχίζει να μεγαλώσει, εμείς δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Άλλωστε ο φοιτητικός αγώνας ουκ ολίγες φορές έχει αποδείξει πως δεν ναρκοθετείται, υπενθυμίζοντας σε κράτος και αφεντικά πως δεν θα πάψουμε να δημιουργούμε κέντρα και διαδικασίες αντίστασης απέναντι στην κρατική πολιτική.
Ως αναρχικοί/ ες αναγνωρίζουμε πως η επίθεση στη κοινωνική βάση είναι ολομέτωπη και ως τέτοια οφείλει να δοθεί η απάντηση μας. Στεκόμαστε έμπρακτα και συλλογικά ενάντια στην υποβάθμιση των σπουδών μας και μέσα από ελευθεριακά σχήματα, μαζικές συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις, συγκρούσεις δίνουμε μαχητικές απαντήσεις στα πλάνα του συστήματος και παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Να βρεθούμε ξανά και ξανά στον δρόμο, μέχρι να δομήσουμε τον κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης, ισότητας και αξιοπρέπειας που θα μας χωράει όλους/ ες.
ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ, ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ!
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
