Κάλεσμα στην Πορεία της 25ης Νοέμβρη, Ενάντια στην Έμφυλη Βία, την Πατριαρχία, το Κράτος & τον Καπιταλισμό

Η 25η Νοέμβρη έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η καθιέρωση αυτή έγινε τον Δεκέμβριο του 1991, όμως στην πραγματικότητα είχε ήδη συντελεστεί προηγουμένως από γυναικείες οργανώσεις που ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη των αγωνιστριών, Μιραμπάλ, από τη Δομινικανή Δημοκρατία που βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίλο στις 25/11/1960. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για μια ακόμα εκδήλωση της κτηνωδίας του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος απέναντι σε αντιστεκόμενες γυναίκες
Η καθιέρωση παγκόσμιων ημερών από τους θεσμούς, εις μνήμη αιματηρών αγώνων, δεν μας εγγυάται την περάτωση των αιτημάτων τους, καθώς ούτε κατά διάνοια δεν συνεπάγεται την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Ουσιαστικά, πρόκειται για άλλη μια προσπάθεια της κυριαρχίας να αποχαρακτηρίσει τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και εν προκειμένω να αφομοιώσει εν τέλει τον αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση.

Οι κρατικοί φορείς εξουσίας παλεύουν, καθώς λένε, την πατριαρχία. Αυτό, όμως, δεν αποτελεί πραγματικότητα, αφού κάτι τέτοιο δεν θα τους συμφέρει. Η πατριαρχία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εξουσίας και θεμέλιο λίθο του καπιταλισμού, καθώς προϋπήρχε του συστήματος και αποτέλεσε βασικό στοιχείο για την εδραίωσή του. Η έμφυλη βία συνεπώς, ως απότοκο της πατριαρχίας, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα που υφίσταται. Γι’ αυτό, οι εξαγγελίες για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, μέσω της ανάληψης πολιτικών θέσεων εξουσίας από γυναίκες, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σαθρό επικοινωνιακό παιχνίδι. Tο κράτος και η πατριαρχία είναι αλληλένδετα συστήματα εξουσίας και η συν-διαχείριση του ενός δεν συνεπάγεται με κανέναν τρόπο την εξάλειψη του άλλου. Επομένως, δεν δύναται να γίνει πιστευτό ότι οι θεσμοί που στηρίζονται και που γεννούν και αναπαράγουν την πατριαρχία είναι τώρα υπέρμαχοι της γυναικείας χειραφέτησης. Το γεγονός αυτό γίνεται εμφανές τόσο μέσα από τα δικαστήρια που φυλακίζουν γυναίκες που αντιστέκονται στον βιαστή τους και που παράλληλα αθωώνουν τους ίδιους τους βιαστές, όσο και από τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των έγκλειστων προσφύγων και μεταναστριών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές τους, οδηγώντας τες πολλές φορές στον θάνατο. Παράλληλα, η εγκαθίδρυση ειδικού καθεστώτος εκμετάλλευσης των γυναικών στους χώρους δουλειάς με απολύσεις εγκύων, τα νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και την αυτοδιάθεση των σωμάτων των γυναικών μαρτυρούν αποτελούν μόλις κάποια από τα παραδείγματα της κατάστασης αυτής με τη λίστα, δυστυχώς, να συνεχίζεται.
Δεν θα μπορούσαμε στις αναφορές για την έμφυλη βία να λησμονήσουμε τη σεξιστική βία ως μέθοδος των σωμάτων ασφαλείας. Σεξιστικά και ομοφοβικά σχόλια, επιθέσεις, απειλές -ακόμη και βιασμού- και παρενοχλήσεις από τον αστυνομικό στρατό κατοχής στα Εξάρχεια προς αγωνιζόμενες γυναίκες, μαθήτριες, μετανάστριες, εργαζόμενες, κατοίκους της γειτονιάς αποτελούν καθημερινότητα. Οι μπάτσοι αυτοί που καθημερινά ξυλοκοπούν, χυδαιολογούν, βασανίζουν αγωνιστές/τριες -όπως στη ΓΑΔΑ το 2012 με τους συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας και στην περίπτωση του συντρόφου Λάμπρου Γούλα που αφού τον ξυλοκόπησαν, τον ξεγύμνωσαν στην μέση του δρόμου- είναι οι ίδιοι μπάτσοι που πέρυσι επί ΣΥΡΙΖΑ «επιμορφώνονταν» για την έμφυλη βία και φέτος εξαγγέλλουν πως είναι ενάντια σε κάθε μορφή βίας και θα είναι δίπλα στις γυναίκες που την υφίστανται. Ας μην ξεχνάμε τον ρόλο των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο λιντσάρισμα και τη δολοφονία του οροθετικού ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh και το ρόλο των δικαστικών στην απελευθέρωση των δολοφόνων του. Επομένως, καθίσταται τουλάχιστον υποκριτική η αναγγελία αυτή των εκπροσώπων του συστήματος.

Τόσο αυτές οι πρακτικές του κράτους όσο και αυτές των μιντιακών του φερέφωνων «εισβάλουν» -κατά κυριολεξία και μεταφορικά- στα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η σεξιστική συμπεριφορά και η βιαιοπραγία των μπάτσων σε φοιτήτριες κατά την εισβολή τους στην ΑΣΟΕΕ. Όσον αναφορά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αρκεί να αναφέρουμε την εξεφτελιστική γελοιοποίηση, σε τηλεοπτικό πάνελ, της παρενόχλησης της φοιτήτριας στην βιβλιοθήκη του ΑΠΘ αναπαριστώντας την σκήνη εξπερμάτωσης, γελώντας και χαρακτηρίζοντας την ως «εκτόνωση». Δεν είναι όμως μόνο αυτό, μέσω των μίντια προωθείται και η αναπαραγωγή στερεοτύπων, η αντικειμενοποίηση του γυναικείου σώματος, η απόδοση ελαφρυντικών και η αθώωση βιαστών. Η κοινωνική νομιμοποίηση που λαμβάνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές και στερεότυπα μέσω των μίντια βαθαίνει την διάχυση του σεξιστικού λόγου με αποτέλεσμα τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού στις τάξεις των καταπιεσμένων να πληθαίνουν.
Μία ακόμα διάσταση του αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, που είναι αντιθετική με την αντίληψη μας, είναι αυτή της ένταξης του ζητήματος στη σφαίρα του ακαδημαϊσμού. Το γυναικείο ζήτημα κατ’ αυτόν τον τρόπο ανοίγεται ως πεδίο μελέτης ακαδημαϊκών και άλλων ειδικών, αποκλείοντας έτσι όσους και όσες δεν έχουν πρόσβαση στις ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Συν τοις άλλοις η ακαδημαικοποιση αυτή τείνει να εστιάζει στην θεωρία ταυτοτήτων και έτσι τα άτομα προσδιορίζονται πολιτικά μόνο με τις ταυτότητες αυτές (έμφυλες, φυλετικές, σεξουαλικές). Με τον τρόπο αυτό, εγκλωβίζουν τα άτομα σε λογικές μονοδιάστατης ταυτοτικής αντίληψης και προωθούν ένα πόλεμο όλων εναντίον όλων μέσα στο κοινωνικό σώμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αγνοείται εξ ολοκλήρου η ταξική διάσταση του αγώνα, κάτι που δημιουργεί σημαντικά ζητήματα και βάζει πολλά εμπόδια στον συνολικό αγώνα
Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι μέρος του συνολικού αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό, καθώς η έμφυλη βία δεν είναι διαχωρισμένη από τις υπόλοιπες καταπιέσεις που δεχόμαστε λόγω εθνικότητας, κοινωνικής τάξης, κτλ. αλλά απορρέει από τη δομή του κυρίαρχου κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος. Για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για να γίνει ο κόσμος όπως τον οραματιζόμαστε, δεν μπορούν να διατηρηθούν οι υπάρχουσες πατριαρχικές δομές αλλά χρειάζεται αγώνας εναντίον του κόσμου της εξουσίας.

Η ΈΜΦΥΛΗ Η ΒΊΑ ΕΊΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΏΣ ΌΣΟ ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΡΆΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΌΣ

ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΆΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΈΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 25/11, 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

*στηρίζουμε το μπλοκ της Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία