Από την σημερινή μας παρέμβαση στην φοιτητική λέσχη του ΑΠΘ. Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΤΟΥ ΑΠΘ
Πριν λίγες μέρες έγινε γνωστό πως η εργολαβία που διαχειρίζεται την λέσχη του ΑΠΘ, θα μειώσει τις μερίδες ανάλογα με τις δηλωμένες κάρτες σίτισης. Επίσης επανέρχεται η πρόθεση για ελεγχόμενην είσοδο, μόνο σε όσους κατέχουν κάρτα σίτισης. Η λέσχη του ΑΠΘ, μέσα από τους αγώνες και τις αντιστάσεις που υπερασπίστηκαν τον ανοιχτό και δημόσιο χαρακτήρα της, είναι προσβάσιμη από οποιοννδήποτε επιθυμεί να σιτιστεί. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν συμβαδίζει με τα συμφέροντα της εργολαβίας, η οποία ανά τακτά διαστήματα προσπαθεί να εγκαθιδρύσει ελέγχους καρτών σίτισης και πάσο.
ΔΕ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΠΑΣΟ ΚΑΙ ΚΑΡΤΑ ΣΙΤΙΣΗΣ – ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Όπως συμβαίνει στο σύνολο των εκπαιδευτικών χώρων, αποκλεισμός με ταξικά κριτήρια και κερδοφορία για τα αφεντικά, έτσι και στο κομμάτι της μέριμνας, τη σίτηση έχουν αναλάβει εργολαβικές εταιρίες, από το 2013. Η διοίκηση αρνούμενη να αναλάβει το κόστος, δέχεται προσφορές χαμηλότερου κόστους για την εργολαβία. Δηλαδή ενώ ο προυπολογισμός παραμένει σταθερός μειώνονται οι μερίδες, το κόστος πρώτων υλών κλπ.
ΕΞΩ Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ – Η CiTiCi ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Η συνεχής υποβάθμιση της μέριμνας φαίνεται και στις συνθήκες εργασίας του προσωπικού. Συμβάσεις εργασίας σύντομου χρόνου, μειώσεις προσωπικού, επισφάλεια και περιιόδους που η λέσχη είναι κλειστή. Πρόσφατα, η σύμβαση εργασίας του πρόεδρου του σωματείου των εργαζομένων δεν ανανεώθηκε, κάτι που σημαίνει απόλυση και στοχοποίηση των αγωνιζόμενων εργαζομένων. Δεν είναι η πρώτη φορά που εργαζόμενοι βρίσκονται αντιμέτωποι με απόλυση, ενώ και στο παρελθόν μέσα από τους αγώνες τους έχουν καταφέρει σημαντικές νίκες ενάντια στην εργολαβία και τα αφεντικά.
ΜΟΝΙΜΕΣ ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΗΨΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Στις συνθήκες της γενικευμένης ακρίβειας, με ανατιμήσεις βασικών αγαθών, “φουσκωμένους” λογαριασμούς ρεύματος και θέρμανσης, την αύξηση της ανεργίας και των ελαστικών μορφών εργασίας η πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου θέλει να μετακυλήσει την κρίση στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Γιατί η σίτηση δεν αποτελεί το αλισβερίσι καμίας φιλανθρωπικής εταιρίας, που το μόνο που θέλει είναι να βγάλει φράγκα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστη κοινωνική ανάγκη, πόσο μάλλον για τους καταπιεσμένους. Γιατί αν δεν νοιαστούμε εμείς οι ίδιοι/ες για τις για τις ανάγκες και αν δεν οργανωθούμε, πως περιμένουμε να τις καλύψει κάποιος άλλος για εμάς. Καμία εταιρία, κανένα κράτος δεν μπορεί να τις καλύψει. Μόνος δρόμος η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη. Να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, οι ανάγκες μας μπροστά!
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
