Στις 13/1 κατατέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης – με τον ευφάνταστο και άκρως υπαινικτικό τίτλο – «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις». Πρόκειται για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που είχε εξαγγείλει προεκλογικά η Ν.Δ. και προετοίμαζε περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία, για να την καταθέσει. Κι αν ο συντηρητισμός, η πειθάρχηση και η εκδικητικότητα μπορούν να περιγράψουν τον ιδεολογικό προσανατολισμό του νομοσχεδίου, δύο είναι ουσιαστικά οι άξονες από τους οποίους υπαγορεύεται: τις επιταγές του κεφαλαίου για ένα πανεπιστήμιο που θα «δουλεύει» για τις ανάγκες του και το μένος του Κράτους να εξαφανίσει κεκτημένα αγώνων και να επιτεθεί στους ίδιους τους αγωνιστές. Το παρόν νομοσχέδιο δεν επαναφέρει απλώς μνήμες, πρακτικές και αντιλήψεις παλαιότερων εποχών και απολυταρχικών καθεστώτων αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις μιας ολότελα δυστοπικής κατάστασης στα πανεπιστήμια. Ενός δημοσίου χώρου γεμάτου αστυνομία, εταιρείες, κάμερες και συστήματα ασφαλείας, καθηγητές έτοιμους ανά πάσα στιγμή να δικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες τους φοιτητές. Ευτυχώς, όμως, δεν θα υπάρχει κανένας που θα σπουδάζει πάνω από 7 χρόνια, δεν θα υπάρχουν στέκια ή άλλοι χώροι κοινωνικοποίησης όσων κινούνται μέσα στο campus, η πολιτικοποίηση και οι συλλογικές διεκδικήσεις των φοιτητών θα δικάζονται από τα ειδικά πειθαρχικά συμβούλια και οι τοίχοι θα είναι επιτέλους όμορφοι και καθαροί από αφίσες.
Αρχικά, είναι μάλλον χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά την μεγάλη αστοχία του φιλελεύθερου αφηγήματος περί Ασύλου ιδεών και ακαδημαϊκής ελευθερίας. Η ελευθερία ιδεών δεν μπορεί να αποτελεί προνόμιο της πανεπιστημιακής ελίτ και όσων κινούνται εντός του πανεπιστημίου, για κανέναν άλλο λόγο παρά γιατί αυτή ορίζεται από το σύνταγμα καθολικά για όλους και σε κάθε δημόσιο χώρο. Το Άσυλο σημαίνει ένα πράγμα Ελευθερία από τον κρατικό αυταρχισμό και την καταστολή. Ιστορικά, η κοινωνία χρησιμοποιούσε τους πανεπιστημιακούς χώρους για να προστατευθεί από την αστυνομική βία. Η νοηματοδότηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι το αποτέλεσμα των αγώνων της κοινωνικής βάσης, από τους απεργούς εργάτες της ΜΕΛ το φθινόπωρο του 1975 μέχρι τον πρόσφατο αγώνα των απολυμένων εργαζόμενων στη λέσχη του ΑΠΘ, από τα φοιτητικά κινήματα του ΄06 – ΄07 και τον Δεκέμβρη του ΄08 ως τις φετινές κινήσεις για το άνοιγμα του Πολυτεχνείου στην Αθήνα εν όψει της διαδήλωσης της 17ης Νοέμβρη και τις δεκάδες συλλήψεις αγωνιστών.
Το Άσυλο σημαίνει Ελευθερία και έχει γραφτεί με αγώνες. Αυτή είναι η ιστορική παρακαταθήκη των αγνωνιστών/στριών, εξού και η εκδικητικότητα του Κράτους. Η κατάργησή του και η ίδρυση του ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας αποτελούν την συνέχεια μιας σειράς «δράσεων» για την υποβάθμιση και γκετοποίηση του πανεπιστημιακού Ασύλου. Το ναρκεμπόριο και τα συνεπακόλουθα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού αποτελούν το πέπλο -ακόμα και των δήθεν προοδευτικών μεταρρυθμίσεων του Σύριζα- με το οποίο ντύνονται οι μεθοδεύσεις για την πλήρη κατάργηση και την αστυνομική επιτήρηση των πανεπιστημιακών χώρων. Αγνοούν, ομολογουμένως την χρόνια ανοχή, συγκάλυψη ως και την συνδρομή των θεσμικών αρχών με το οργανωμένο έγκλημα, πρυτανείες που έκλειναν τα μάτια, διαπλεκόμενα μεγαλοστελέχη της αστυνομίας και κρατικές διασυνδέσεις με βαρόνους ναρκωτικών.
Το νέο σκηνικό στους πανεπιστημιακούς χώρους εκτός από τις περιπολίες αστυνομικών, περιλαμβάνει και μια σειρά τεχνικής αναβάθμισης των συστημάτων ελέγχων. Ορίζεται η εγκατάσταση κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης, face control και κάρτες εισόδου. Ένα πανεπιστήμιο που θα χάνει κάθε σχέση του με την κοινωνία και θα αποτελεί έναν αποστειρωμένο χώρο ελεγχόμενης μάθησης. Θα απαγορεύεται η είσοδος σε οποιονδήποτε άλλο και ταυτόχρονα θα στρώνονται κόκκινα χαλιά για εταιρείες και επενδύσεις. Έρευνα για στρατό, αστυνομία και ιδιωτικό κεφάλαιο θα αποτελούν την βασική πηγή χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ενώ το κράτος θα είναι επιφορτισμένο με το κόστος της εγκατάστασης και της συντήρησης του αστυνομικού στρατού που θα λυμαίνεται τα πανεπιστήμια. Ενός στρατού πλήρως εξοπλισμένου με χειροπέδες, γκλοπ και σπρέι πιπεριού άοπλου αλλά συνάμα, μέσα στα νέα αστυνομικά τμήματα που θα δημιουργηθούν στο εσωτερικό του campus, θα «υπάρχουν όπλα αν χρειαστούν σε περίπτωση επίθεσης» (sic).
Σε κάθε περίπτωση, πρωτοφανή περίπτωση αποτελεί η αναβάθμιση του πειθαρχικού δικαίου. Το δίχως άλλο το νομοσχέδιο ορίζει, ότι οι πρόεδροι τμημάτων, οι πρυτάνεις και οι καθηγητές θα αποκτούν τον ρόλο δικαστή σε περιπτώσεις τέλεσης πειθαρχικών παραπτωμάτων από τους φοιτητές. Και ως τέτοια ορίζονται ενέργειες από την αντιγραφή και την ηχορύπανση ως τις φοιτητικές καταλήψεις, τα στέκια, τις πολιτικές δράσεις των φοιτητών και την αφισοκόλληση. Τα «δικαστήρια» αυτά θα λειτουργούν ακολουθώντας κάθε ειδική αντίστοιχη τελετουργία: αυτοψία, ανάκριση, εξέταση μαρτύρων. Δημιουργείται μια συνθήκη φόβου και τρομοκράτησης εναντίον των φοιτητών μέσα στο πανεπιστήμιο που θα βρίσκονται. Ανά πάσα στιγμή, θα έρχομαστε αντιμέτωποι με «περίπολους της ασφάλειας και έκτακτα στρατοδικεία».
Γίνεται ξεκάθαρο πως η λειτουργία του πανεπιστημίου και η «ελευθερία ιδεών» ορίζεται με βάση την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και του καπιταλισμού. Οποιαδήποτε, ενέργεια δεν υπακούει σε αυτό το πλαίσιο θα καταστέλλεται, οι φοιτητικές αντιστάσεις και οι αγώνες εντός και εκτός των πανεπιστημίων θα χτυπιούνται. Αυτός είναι ο ρόλος της πανεπιστημιακής αστυνομίας και του ελέγχου όποιον μανδύα και αν του φορέσουν Κράτος, ΜΜΕ, Πρυτανικές και λοιπές αρχές.
Η εντατικοποίηση ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας
Με βάση τα άρθρα του νομοσχεδίου, αλλάζει συθέμελα η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού εγκαθιδρύεται τριπλή βάση εισαγωγής και διπλό μηχανογραφικό δελτίο. Η πρώτη με βάση τα μόρια των μαθητών κάθε επιστημονικού πεδίου, η δεύτερη θα ορίζεται απευθείας από το κάθε πανεπιστημιακό κλίμα στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου και η τελευταία με έμφαση στο μάθημα βαρύτητας που θα επιλέγει ομοίως το κάθε τμήμα. Το πρώτο μηχανογραφικό θα συμπληρώνεται με τον περιορισμό της επιλογής 10 – 15 τμημάτων και το δεύτερο θα αφορά μόνο όσους δεν εισήχθησαν σε κάποιο τμήμα κατά την πρώτη φάση και τα τμήματα που δεν καλύφθηκαν όλες τους οι θέσεις. Γεγονός που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην ενσωμάτωση σχολών από τα μεγαλύτερα ιδρύματα ή στην ολοκληρωτική τους εξαφάνιση. Παράλληλα, αυτά συνδυάζονται με την συγχώνευση και το κλείσιμο των σχολικών μονάδων και την υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης όπως υπαγορεύεται από τον νόμο για την παιδεία που πέρασε το καλοκαίρι. Η εντατικοποίηση, λοιπόν, γίνεται το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε κάθε βαθμίδα. Στο σχολείο απανωτές εξετάσεις και βαθμολογίες με μόνο στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Μιας διαδικασίας που κλείνει το μάτι στην αριστεία, την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και την τόνωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Εν μέσω χρόνιας και μεθοδευμένης φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, μιας επόμενης μέρας μετά την λήξη των μέτρων για την πανδημία με ορατούς τους κινδύνους απολύσεων και περικοπών μισθών. Οι συνθήκες των τελευταίων ετών, εξωθούν όλο και περισσότερους φοιτητές στην εργασία, για να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή, η φοιτητική μέριμνα περικόπτεται με την αυστηροποίηση των κριτηρίων για διαμονή στις φοιτητικές εστίες, την υποβάθμιση των εγκαταστάσεων τους και του ελέγχου της εισόδου στη φοιτητική λέσχη. Σε αυτό το πλαίσιο, η θέσπιση ανώτατου ορίου σπουδών και οι διαγραφές φοιτητών προσθέτουν άλλο ένα βάρος στις πλάτες μας, αποτελούν άλλη μια επίθεση στην τάξη μας. Στην ίδια κατεύθυνση, τα πτυχία των ιδιωτικών κολλεγίων εξισώνονται με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων. Αναμφισβήτητα όλοι, όσοι αποκλείονται από την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση σπρώχνονται στα ιδιωτικά κολλέγια. Η πανεπιστημιακή παιδεία μετατρέπεται σε πολυτέλεια μόνο για λίγους, μόνο για όσους έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν για αυτήν αδρά σε χρόνο και σε χρήματα από το λύκειο μέχρι την ταχύτατη φοίτησή τους.
Στο δρόμο το Δίκαιο θα κριθεί, ενάντια σε Κράτος & Καταστολή
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από μια συμβολική και ολομέτωπη επίθεση στα κεκτημένα των φοιτητικών αγώνων. Επιδιώκει να αλλάξει συλλήβδην το κοινωνικό παράδειγμα και την αντίληψη για τις σπουδές και το Άσυλο. Με ρεβανσιστικό τρόπο έρχεται, να ολοκληρώσει το έργο προηγούμενων νομοσχεδίων που ναυάγησαν μπροστά στους δυναμικούς αγώνες των φοιτητών. Η διακαής επιθυμία, ήδη από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, της επιβολής ανώτατου ορίου φοίτησης και οι διαγραφές φοιτητών επανέρχονται σήμερα με επιθετικούς όρους. Κι εδώ φαίνεται ξανά, η αξιοποίηση της πανδημίας και το lock-down από το κράτος για την προώθηση του νομοθετικού έργου και της κατασταλτικής πολιτικής του με τρόπο όσο το δυνατόν αναίμακτο. Τα πανεπιστήμια είναι κλειστά για σχεδόν ένα έτος, γεγονός που από μόνο του θέτει εμπόδια στη συνάντησή μας και στην δραστηριοποίηση των συλλογικών φοιτητικών διαδικασιών. Ενορχηστρώνει μια βίαιη επίθεση ενάντια στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος στο κομμάτι των σπουδών και κυρίως ενάντια στην ίδια την πολιτικοποίηση τους. Τελικά, οι εντατικοί ρυθμοί σπουδών, οι διαγραφές, τα πειθαρχικά ορίζονται για να υψώσουν μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς. Οι μπάτσοι μέσα στο campus τοποθετούνται για να επισφραγίσουν την κατάργηση του Ασύλου και στο πλαίσιο της προληπτικής αντιεξέγερσης να επιβάλλουν τον φόβο και την τρομοκράτηση, ώστε να μην σηκώσει κανείς κεφάλι. Κι αν νομίζουν, ότι το καθεστώς της καραντίνας αποτελεί το κατάλληλο momentum για την προώθηση της πιο βίαιης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, κάνουν λάθος. Το δίκαιο των φοιτητικών και κοινωνικών αγώνων θα περάσει από πάνω τους.
Καμία σκέψη για πανεπιστημιακή αστυνομία, έλεγχο εισόδου, πειθαρχικά συμβούλια και διαγραφές φοιτητών.
Εμπρός για Συνελεύσεις, Καταλήψεις, Συγκρούσεις, Διαδηλώσεις
Να κάνουμε τους Φοιτητικούς Αγώνες Επικίνδυνους ξανά
Συγκέντρωση Πέμπτη 21/1, 12:00 Άγαλμα Βενιζέλου
Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριών Quieta Movere
