Παρέμβαση στην Πρυτανεία του ΑΠΘ ενάντια στο νέο αντι – εκπαιδευτικό νομοσχέδιο

…επειδή λοιπόν εμείς αντί για την κατ’ ευφημισμό δημοκρατία σας πιστεύουμε στους συλλογικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες από τα κάτω, ακόμα και σε

μία συγκυρία όπου μας βρίσκει με τους κοινωνικούς χώρους παρέμβασής μας κλειστούς και με τους συλλογικούς τρόπους αντίστασης περιορισμένους,

αποφασίσαμε να αναδείξουμε μερικές απ’ τις πτυχές της επίθεσης που δεχόμαστε και κανενός είδους φίμωση ή περιορισμός δε θα μας σταματήσει.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, εν μέσω πανδημίας προσπαθεί όχι μόνο να διαφυλάξει τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου, αλλά επιλέγει να επιτεθεί στην κοινωνική και ταξική βάση με μια σειρά νομοσχεδίων όπως το εκπαιδευτικό.

Με αλλαγές στην εκπαίδευση όπως:

• η αύξηση του ορίου των μαθητών (από 22 σε 25 και δυνητικά έως και 27-28 ανά τάξη)

• η καθιέρωση της βάσης του 10 στις πανελλαδικές εξετάσεις

• η αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων σε γυμνάσιο και λύκειο

• η επαναφορά της τράπεζας θεμάτων

• η επαναθέσπιση της διαγωγής και η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης τόσο των μαθητών όσο και των εκπαιδευτικών, μέσω τηςαξιολόγησής τους

• η αντικατάσταση της κοινωνιολογίας με τα λατινικά αλλά και η εισαγωγή νέου μαθήματος που ακούει στο όνομα «νεανική επιχειρηματικότητα»

• καθώς και ΤΟ ΝΕΟ ΜΕΤΡΟ-ΔΩΡΟ προς τα ΙΕΚ, η απαγόρευση εγγραφής μεγαλύτερων ηλικιακά ατόμων (16 για 1η λυκείου κ.ο.κ.) στα ΕΠΑΛ αυξάνει τους ήδη υπάρχοντες ταξικούς φραγμούς και την εντατικοποίηση ενώ παράλληλα δείχνει

την ιδεολογική κατεύθυνση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Το πανεπιστήμιο και η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν μένουν φυσικά έξω απ’ το χορό καθώς μερικά από τα μέτρα είναι:

• η εισαγωγή ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ στα ΑΕΙ σε προπτυχιακούς φοιτητές/τριες μέσω της δυνατότητας ίδρυσης ξενόγλωσσων προγραμμάτων

• η καθιέρωση του ορίου των 2750 μορίων από την βάση της σχολής που θέλεις να μετεγγραφείς αλλά και η εξέταση των οικονομικών κριτηρίων των αιτούντων/σσών των τριών τελευταίων χρόνων

• η θέσπιση της δυνατότητας καθορισμού του πλαφόν των εισακτέων από τα επιμέρους τμήματα των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, κατά βούληση

Με τη σειρά όλων αυτών των μέτρων, λοιπόν, γίνεται ξεκάθαρος ο ταξικός χαρακτήρας της επίθεσης ενάντια στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας. Ταυτόχρονα είναι ολοφάνερη η αμφισβήτηση του δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας αφενός μέσω του αβανταρίσματος των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (βλ. εξίσωση των πτυχίων των ΙΕΚ με τα δημόσια πανεπιστήμια αλλά και πρόσφατα δωράκια που αναφέρθηκαν παραπάνω) και αφετέρου μέσω της προώθησης της αυτοχρηματοδότησης των πανεπιστημίων ως «λύση» στην ήδη υπάρχουσα υποχρηματοδότησή τους. Αυτό γίνεται πράξη είτε μέσα από συνεργασίες με εργολάβους, μεγαλοεπιχειρήσεις ή ακόμα και το στρατό καθώς και με την καθιέρωση πραγμάτων ΣΔΙΤ (σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την κάλυψη των αναγκών των ιδρυμάτων).

Ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο οι επιταγές της αγοράς και του κεφαλαίου, για μία ακόμα φορά, μπαίνουν πάνω από τις ανάγκες της κοινωνίας.

Τις ανάγκες των φοιτητ(ρι)ών. Τις ανάγκες μας.