“Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης (ΠΦΛ) του ΑΠΘ, προσηλωμένο στην αρχή της παροχής ποιοτικής σίτισης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους φοιτητές και φοιτήτριες, αγωνίζεται αδιάκοπα μέσα σε αντίξοες συνθήκες να ανταποκρίνεται στην αποστολή του.
Μετά από τα νομικά κυρίως ζητήματα που προέκυψαν τελευταία, και κατά σύσταση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων, η οποία προτρέπει ως μοναδική δόκιμη λύση την προκήρυξη σύμβασης εργολαβίας εστίασης κατά τα πρότυπα άλλων Πανεπιστημίων της χώρας μας, το ΔΣ αποφάσισε ομόφωνα στη συνεδρίασή του με αρ. 1087-27/08/2013, να υιοθετήσει την παραπάνω πρακτική, ώστε να διασφαλιστεί τόσο ο δημόσιος χαρακτήρας, όσο και η απρόσκοπτη λειτουργία της ΠΦΛ.”-Σεπτέμβρης 2013, Διοίκηση Π.Φ.Λ.
“Η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη έχει ως κύριο στόχο την παροχή δωρεάν ποιοτικής σίτισης στους φοιτητές του ΑΠΘ. Για να καταστεί αυτό εφικτό, ιδιαίτερα στην δύσκολη αυτή εποχή, χρειάζεται όσοι φοιτητές του ΑΠΘ επιθυμούν να σιτίζονται να υποβάλλουν σχετική αίτηση. Διαφορετικά και επειδή η οικονομική επιχορήγηση από την Πολιτεία προς την ΠΦΛ, χορηγείται με βάση τους εγγεγραμμένους φοιτητές δεν θα είναι δυνατή η παροχή σίτισης. Συνεπώς, για να παραμείνει σε λειτουργία η Π.Φ.Λ., είναι αναγκαία η καταγραφή των φοιτητών που ενδιαφέρονται να σιτίζονται.” –Φλεβάρης 2017, Διοίκηση Π.Φ.Λ.
“Σε μία ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία, με πρωτοφανείς περικοπές στη δημόσια χρηματοδότηση, που σημαίνει ότι δεν υπάρχουν για φέτος ούτε κατά ελάχιστο περιθώρια ενίσχυσης της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης από πόρους του πανεπιστήμιου όπως συνέβαινε στο παρελθόν, είναι εξαιρετικά σημαντικό να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης, καθώς και το δικαίωμα της δωρεάν σίτισης και της υγειονομικής περίθαλψης για όλους τους φοιτητές, ανεξαρτήτως εισοδήματος”-Σεπτέμβρης 2018, Διοίκηση Π.Φ.Λ.
Οι παραπάνω ανακοινώσεις μπορούν να ειδωθούν ως ένα χρονολόγιο του βαρύτατου έργου που επιφορτίζει τις πλάτες του διοικητικού συμβουλίου τόσα χρόνια τώρα. Δυστυχώς γι’ αυτούς το βαρύτατο έργο για την εξασφάλιση της σίτισης βαραίνει τους ανθρώπους που βρίσκονται καθημερινά στα μαγειρεία, στις διανομές και την λάντζα των εστιατορίων. Από την άλλη, είναι χρήσιμο να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της σίτισης δεν αποτελεί δώρο της πολιτείας προς κάποιους αλλά η κατάκτηση και πόσο μάλλον η διασφάλιση του είναι το αποτέλεσμα διεκδίκησης από όλες και όλους αυτούς που αντιλαμβάνονται τον χαρακτήρα αυτόν ως τον μόνο κοινωνικά δίκαιο και συνεχώς αναγκαίο.
Γυρνώντας πίσω στον Σεπτέμβρη του 2013, το όργανο του Δ.Σ. μας ενημερώνει ότι καθ’ εντολή της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΣ), την λειτουργία της φοιτητικής λέσχης αναλαμβάνει πλέον εταιρεία σίτισης. Το δημόσιο λοιπόν θα συνεχίζει να είναι δημόσιο ως προς το φαίνεσθε, δηλαδή ως προς το κοινό στο οποίο απευθύνεται (φοιτητές) . Η μόνη διαφορά βρίσκεται στην βολική συμφωνία ότι η εταιρία κάποιου εργολάβου θα βγάζει φράγκα από αυτή την ιστορία (μειώνοντας το κόστος των υλικών και μέσω των ατομικών συμβάσεων των εργαζομένων) ενώ το κρατικό ταμείο θα συμπληρώνεται κατά ένα ποσό για κάποιο χρονικό διάστημα (ένα ενοίκιο δηλαδή για την παροχή των υποδομών). Αυτό στην γλώσσα τους λέγεται εξορθολογισμός. Ανακαινίσεις υποδομών (w/c, κουφώματα, διανομές, στόρια) ως εικόνα αναβάθμισης στους καιρούς της ιδιωτικοποίησης είναι το απαραίτητο συστατικό για να δέσει η συνταγή που καλείται ως «επιτυχημένο παράδειγμα».
Ως φοιτήτριες και φοιτητές, μελλοντικές/οί ή ήδη εργαζόμενες και εργαζόμενοι μπορούμε με έναν άμεσο ή έμμεσο τρόπο να ταυτιστούμε με το ρόλο των εργαζομένων στη Φοιτητική Λέσχη. Όπως περιορίζονται οι διαθέσιμες μερίδες για τους φοιτητές, υπό το καθεστώς της σύμπραξης κράτους και εργολαβίας, έτσι μειώνεται και το προσωπικό της λέσχης με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις μαζικές απολύσεις πριν από 2 χρόνια. Και κάπως έτσι βιώνουμε καθημερνά κλειστές διανομές , ατελείωτες ουρές και την πάνω λέσχη κλειστή και ανεκμετάλλευτη. Ταυτοχρόνως, ο έλεγχος στη λέσχη έχει πολλά πρόσωπα. Πολλές φορές στην αλυσίδα των εργαζομένων υπάρχουν αυτοί οι οποίοι έχουν το ρόλο του επιβλέπων για το αν δίνονται οι καθορισμένες μερίδες σε κάθε φοιτητή/φοιτήτρια, ενώ στον ίδιο ρόλο οι φύλακες-μπράβοι της εισόδου ελέγχουν ποιος δικαιούται ή όχι δωρεάν σίτιση. Υπό αυτές τις συνθήκες η εργολαβία κερδοφορεί εις βάρος των φοιτητών και εργαζομένων. Καταφέρνει να ‘’κάνει τη δουλειά της’’ και να περάσει απαρατήρητη διακηρύσσοντας τους άγιους σκοπούς της. Και παίζει το παιχνίδι αυτό πολυ έξυπνα, αφού μπορεί να πείθει φοιτητές και εργαζομένους, τους μεν να ‘’τρώγονται’’ μεταξυ τους για το ποιος απ’ όλους θα φάει και τους δε να ανταγωνιζονται για το ποιός θα κάνει καλύτερα τη δουλειά τους και συνάμα θα είναι και πιο ανταγωνιστικός για να κρατήσει τη θέση του.
μαγειρευτά φαγητά και ψησταριά – «Η ΛΕΣΧΗ»
Κι αν η έκκληση εκ μέρους της Διοίκησης για καταμέτρηση των φοιτητών/τριών που πρόκειται να σιτίζονται φαίνεται να περιέχει κάποια λογική, αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας κάποιους στωικούς εργαζομένους οι οποίοι ανά περιόδους σημειώνουν μπροστά από τις διανομές τον αριθμό των πιάτων που φεύγουν προς κατανάλωση. Κάπως έτσι, λίγες και βασικές γνώσεις στατιστικής δίνουν στον καθένα και την καθεμία λοιπόν την δυνατότητα να υπολογίσει με τον παραπάνω τρόπο, ένα μέσο όρο επισκεψιμότητας ανά μέρα και μήνα στην λέσχη. Η κάρτα σίτισης λοιπόν τι ρόλο έρχεται να παίξει; Μάλλον τίποτα λιγότερο από την θεσμοθέτηση ενός ακόμη εργαλείου που θα τους δίνει το άλλοθι για μία συνεχή αλλαγή των όρων και των προϋποθέσεων της σίτισης, ανάλογα με τη «δυσκολία της εποχής» και την σύμβαση με τον εκάστοτε εργολάβο.
Ο ρόλος, λοιπόν, της λέσχης ως δομή μέριμνας, βλέπουμε να επανέρχεται μ’ έναν ιδιότυπο τρόπο. Τσάμπα θα τρώνε οι φτωχοί για να μην παραπονιούνται, ενώ οι υπόλοιποι όταν και άμα έχουν, θα πληρώνουν. Φυσικά, αυτή η λογική, με την συνεχή δικαιολογία της ανεπαρκούς χρηματοδότησης μπορεί να εφαρμοστεί και στα υπόλοιπα πεδία των πανεπιστημιακών παροχών. Βιβλία δωρεάν με ποσόστωση και κριτήρια είναι μια ιδέα που πέφτει στο τραπέζι άλλωστε κάθε χρόνο λίγο πριν ανοίξει ο Εύδοξος. Για το ζήτημα της μέριμνας στην φοιτητική στέγαση καλύτερα να μην αναφέρεται κανείς. Στο κέντρο μιας πόλης, που τα ενοικιαστήρια φτάνουν τα 400 ευρώ για γκαρσονιέρα ακάλυπτου, οι θέσεις των εστιακών φοιτητών μειώνονται χρόνο με τον χρόνο και το επίπεδο διαβίωσης αγγίζει επικίνδυνα όρια. Με αυτά και με κείνα δεν μας μένει παρά να επικυρωθεί η θέσπιση και στα δίδακτρα προπτυχιακού, γιατί στο μεταπτυχιακό πλέον ψάχνουμε με το κιάλι δωρεάν ή έστω φθηνό πρόγραμμα. Γιατί όπως μας λένε συνεχώς το πανεπιστήμιο πρέπει να έχει έσοδα. Όπως και κάθε επιχείρηση άλλωστε. Οι οποίες όπως μας έχει διδάξει η κρίση τα 10 αυτά χρόνια, δεν διστάζουν να πετάξουν στον Καιάδα όποιον/α της λογίζεται περιττός/η. Όλα αυτά, θυσία στο βωμό θα λέγαμε, της κερδοφορίας και της οικονομικής επιβίωσης και όχι τόσο για ένα δωρεάν και δημόσιο πανεπιστήμιο.
Όσον αφορά το θέμα της σίτισης, χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί το γειτονικό Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, το οποίο μέσα στην πάροδο του χρόνου λειτουργίας του, έχει καταφέρει να εγκαθιδρύσει αυτή τη πρακτική συνεργασίας με εργολάβο. Αυτή ,όμως, η φαινομενικά επιτυχημένη συνεργασία δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χτίζεται πάνω στις πλάτες της πλειοψηφίας των φοιτητών του Πα.Μακ., οι οποίοι δεν δικαιούνται κάρτα σίτισης(με τα χρόνια ο αριθμός των οποίων αυξάνεται συνεχώς). Εκεί βέβαια η κατάσταση διαφέρει. Το Πα.Μακ. δε χρειάζεται φύλακες. Οι ίδιοι οι φοιτητές/τριες έχουν ενσωματώσει πλήρως τη λογική που θέλει κάποιους/ες να ελέγχονται και κάποιους/ες να πληρώνουν.
Καθώς το ΑΠΘ μας ενημερώνει συνεχώς σε πόσο δύσκολη κατάσταση βρίσκεται από άποψη πόρων για τη λειτουργία της λέσχης του, αφήνοντας ανοιχτό και το ενδεχόμενο συνεργασίας με την εκκλησία και το δήμο ως φορείς σίτισης ευπαθών ομάδων, εμείς απαντάμε οτι στη λέσχη του ΑΠΘ «θα τρώμε όλες και όλοι». Προκειμένου να διασφαλίσουμε το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στη σίτιση εναντιωνόμαστε σε κάθε Δ.Σ. της λέσχης, μπράβο-φύλακα, και σε οποιονδήποτε θελήσει να κερδοφορήσει στις πλάτες των φοιτητών. Μέσα από αγώνες συλλογικούς από τα κάτω, με κύριο όπλο την έμπρακτη αλληλεγγύη, οργανώνουμε την τάξη μας για μια επίθεση απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο που κάνουν τα πάντα για να υποτιμήσουν τις ζωές μας .Γιατί η σίτιση δεν αποτελεί το αλισβερίσι καμίας φιλανθρωπικής εταιρίας, που το μόνο που θέλει είναι να βγάλει φράγκα, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο δικαίωμα όλης της κοινωνίας, πόσο μάλλον τους καταπιεσμένους. Γιατί αν δεν νοιαστούμε εμείς οι ίδιοι/ες για τις ανάγκες μας, και δεν οργανωθούμε, τότε πως περιμένουμε να τις λύσει κάποιος άλλος για μας. Καλούμε λοιπόν, όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να μην δηλώσουν καμία αίτηση για κάρτα σίτισης, αλλά να οργανωθούν στην βάση και να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν. Γιατί έχουμε γεμίσει κάρτες στα πορτοφόλια μας και λεφτά δεν έχουμε.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΠΦΛ
ΝΑ ΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΤΟΥ ΑΠΘ
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΘΑ ΤΡΩΜΕ ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ
ΝΑ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΜΠΙΖΝΑ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΣΗ
Ανοιχτή συνέλευση αδιαμεσολάβητου αγώνα για τη λέσχη:
Κάθε Παρασκευή, 18:00, στο Τρίγωνο του Πολυτεχνείου
Ανοικτή Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere