Το πρωί της Πέμπτης 25/8 εκκενώθηκε το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής, χωρίς την άμεση έφοδο της αστυνομίας και διθυραμβικές ανακοινώσεις, αλλά ως σημείο της νέας κανονικότητας που επιβάλλει η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Εκμεταλλευόμενες την νεκρή περίοδο του καλοκαιριού οι αρχές, μεταφέραν μεγάλο κομμάτι του εξοπλισμού του στεκιού σε παρακείμενη αποθήκη και σιδεροκολλήσαν τις πόρτες για να διακόψουν την πρόσβαση σε αυτό. Η επιχείρηση εκκένωσης έρχεται σε πλήρη σύμπνοια με την αύξηση του ελέγχου και την αποστείρωση των πανεπιστημίων ευρύτερα.
Το πανεπιστήμιο που ευαγγελίζονται και με τόσο κόπο επιδιώκουν να διαμορφώσουν με τον νόμο 4777/21 προσφέρει δημόσια εκπαίδευση σε όσες/ους καταφέρουν να περάσουν την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και εξασφαλίσουν μια θέση σε κάποια σχολή, με το ρίσκο αυτή να συγχωνευτεί ή να καταργηθεί και να προσφέρει άχρηστο πτυχίο. Ταυτόχρονα στο αβέβαιο μέλλον και την επισφάλεια που αντιμετωπίζει η νεολαία ευρύτερα, προστίθεται το βάρος της διαγραφής και του ορίου φοίτησης κάνοντας το πτυχίο να μοιάζει με αγώνα δρόμου.
Ο αλληλέγγυος κόσμος βρέθηκε το πρωί της Παρασκευής 26/8 σε κινητοποίηση και έκανε παρέμβαση στο πρόεδρο του τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ. Ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά για την επίσκεψη που θα δεχόταν, για αυτό είχε φροντίσει να φέρει security προσπαθώντας να καθυστερήσει τη συνάντηση με τον αλληλέγγυο κόσμο. Μάλιστα ζήτησε να συστηθεί μια ολιγομελής επιτροπή με την οποία θα συνομιλούσε. Όταν έγινε αντιληπτό ότι δε μπορούσε να επιβάλλει, κανέναν από τους όρους που συνεχώς έθετε, αναγκάστηκε να έρθει.
Ο πρόεδρος τοποθετήθηκε για τη σειρά των managerικού τύπου επιτευγμάτων του στην αναβάθμιση της σχολής. Δήλωνε με περηφάνια πως το τμήμα του είναι αυτοχρηματοδοτούμενο από τα επί πληρωμή προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, μίλησε για κολλεγιακού τύπου αναβαθμίσεις της σχολής και πως εκκένωσε το στέκι γιατί δεν προσέφερε κάποιο όφελος στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Ο ίδιος μάλιστα το έπαιζε ανήξερος για τις επιθέσεις της αστυνομίας σε βάρος των φοιτητ(ρι)ών όλο το προηγούμενο διάστημα.
Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που περιέγραφε ο πρόεδρος είναι η ουσία της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Οι σχολές λειτουργούν ως σημεία κερδοφορίας και προσέλκυσης κεφαλαίων και οι φοτητ(ρι)ες γίνονται πελάτες και απλήρωτοι/ες εργαζόμενοι/ες για ερευνητικά και βιομηχανίες.
Ονειρεύονται πανεπιστήμια στα μέτρα τους, γεμάτα αστυνομία και ρουφιανιά, τη γνώση εμπόρευμα με πελατειακές σχέσεις, φοιτητικές ομάδες που ψάχνουν χρήμα, μακριά από τις κοινωνικές ανάγκες και την ταξική πλειοψηφία. Η κατάργηση του ασύλου, όπως την ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οριστικοποιήθηκε με τον νόμο 4623/19 έδωσε το πράσινο φως στη διάλυση της δημόσιας παιδείας και την περαιτέρω υποτίμηση της κοινωνικής βάσης.
Τελικά ο αλληλέγγυος κόσμος πήρε πίσω τα πράγματα του στεκιού, έκοψε τη σιδεροκόλληση και άνοιξε ξανά το στέκι.
Καθίσταται, επομένως, ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται να αφήσουμε τους χώρους μας να γίνουν έρμαια των κατασταλτικών και επιχειρηματικών τους βλέψεων. Θα υπερασπιστούμε τα στέκια και τις καταλήψεις εντός του campus με όλες μας τις δυνάμεις, αρνούμενοι να δεχτούμε τη μετατροπή των πανεπιστημίων σε πλήρως αποστειρωμένα περιβάλλονται που θυμίζουν φυλακές και βρωμάνε καταστολή. Με όπλα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη να υπερασπιστούμε την δημόσια παιδεία -σε αντίθεση με εκείνη των ταξικών φραγμών-, τις καταλήψεις και το άσυλο, απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση κράτους και κεφαλαίου.
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere