Καταλήψεις, όχι προκαταλήψεις. Οι καταλήψεις είναι κέντρα αγώνα, ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Τι είναι για εμάς οι καταλήψεις;

Οι καταλήψεις εδαφικοποιούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των υποκειμένων που συμμετέχουν σ’ αυτές. Τα προτάγματα των κατειλημμένων χώρων είναι όσα και τα διάφορα εγχειρήματα. Στο σύνολο τους, οι δομές αυτές λειτουργούν με όρους αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης, οριζοντιότητας (αντιιεραρχικά), δομώντας ουσιαστικά αντιστάσεις ως προς το υπάρχον. Οι καταληψίες απελευθερώνουν έτσι χώρο και χρόνο, διαρρηγνύοντας την αστική νομιμότητα, όχι όμως χωρίς αιτία, αλλά αμφισβητώντας στην πράξη την έννοια της ιδιοκτησίας, επιλέγοντας να στεγαστούν κυριολεκτικά αλλά και πολιτικά, πολιτισμικά, από κοινού σε αυτούς τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.

Οι καταλήψεις στέγης, ειδικά σε μια περίοδο φτωχοποίησης και λεηλασίας των ζωών των «από τα κάτω», που βλέπουμε να πραγματοποιούνται κάθε εβδομάδα πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, αποτελούν άμεση απάντηση στη βασική ανάγκη των καταπιεσμένων για ένα σπίτι. Τον τελευταίο χρόνο μάλιστα, λόγω και της αύξησης των μεταναστευτικών ροών και ως απάντηση στην κρατική διαχείριση του εν λόγω ζητήματος, έχουν ξεπηδήσει και καταλήψεις στέγης μεταναστ(ρι)ών και προσφύγων,κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δομές που επιζητούν τη σύνδεση των αγώνων ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών.

Πέρα από τις καταλήψεις που έχουν αμιγώς στεγαστικό ρόλο, υπάρχουν αντίστοιχες που απαντούν πολιτικά στην κυριαρχία σε διάφορα επίπεδα. Είναι φυσικό ότι οι δομές αυτές αποτελούν χώρους συνδιαμόρφωσης, πολιτικής ζύμωσης, μέσα από τις διαδικασίες των συνελεύσεων, συζητήσεων, εκδηλώσεων. Μέσα σε κατειλημμένους χώρους δημιουργούνται επίσης εγχειρήματα που ασχολούνται με την διεξαγωγή μαθημάτων χωρίς αντίτιμο για όλες/ους, εγχειρήματα που καταπιάνονται με τις πτυχές της ανθρώπινης δημιουργίας όπως το θέατρο, τη μουσική, τη φωτογραφία, τον χορό κ.α., δίνοντας ζωή σε αυτό που ονομάζεται αντικουλτούρα.

Η καταστολή

Οι χώροι αυτοί, λόγω της φύσης τους, αποτελούν ανταγωνιστικές δομές στις κυρίαρχες σχέσεις και για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής που επιλέγει συχνά, ανάλογα και με τις εκάστοτε κοινωνικές δυναμικές να εκκενώνει καταλήψεις, ενίοτε δίνοντας το μήνυμα ότι κατέχει το μονοπώλιο της βίας, ενώ άλλοτε διεκδικώντας με όρους θεάματος την ιδιότητα του μοναδικού παρόχου των κοινωνικών αγαθών. Οι τωρινοί κρατικοί διαχειριστές (ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝΕΛ) δεν επιλέγουν, όπως άλλοτε να ονομάσουν «κέντρα ανομίας» τις δομές αυτές, αλλά λειτουργούν ως ‘αντικειμενικοί’ διαχειριστές που θέλουν να αποδώσουν τα κτίρια στους νόμιμους κατόχους τους (βλ. εκκλησία, Μ.Κ.Ο.,ιδιώτες), ώστε να αξιοποιηθούν νομότυπα για «κοινωνικούς- ανθρωπιστικούς» σκοπούς.

Έχει αξία, πάντως, να δούμε τις εντονότερες και συχνότερες επιθέσεις και κατασταλτικές επιχειρήσεις απέναντι σε καταλήψεις και στέκια μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του κράτους και του κεφαλαίου, που συντεταγμένα χαράζουν μια πιο ολοκληρωτική πορεία, ώστε να αντιμετωπίσουν τους δομικούς, εσωτερικούς τους κραδασμούς. Αυτό γίνεται με την επίθεση στην κοινωνική βάση, μέσα από μέτρα και συμφωνίες που υποτιμούν τη ζωή και την εργασία των «από τα κάτω», υφαίνοντας ένα πλέγμα γενικευμένης και διαρκούς φτωχοποίησης. Ταυτόχρονα, επειδή η κοινωνική συναίνεση στο κυρίαρχο μοντέλο πολιτικής και οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας εξασθενεί λόγω της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, το σύστημα θωρακίζεται με την εφαρμογή μέτρων έκτακτης ανάγκης, που προβλέπουν εντονότερη επιτήρηση, έλεγχο, καταστολή και διώξεις σε όσους αγωνίζονται και το αμφισβητούν εμπράκτως. Για τα κομμάτια, δε, που δεν θεωρούνται παραγωγικά, διαμορφώνεται ένα καθεστώς εξαίρεσής τους από το λοιπό κοινωνικό σώμα και περιστολής των δικαιωμάτων τους.

Απ’ ό,τι φαίνεται το πολιτικό δοχείο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει αδειάσει. Τα προτάγματα του «ανθρώπινου» καπιταλισμού και του κράτους πρόνοιας ξέφτισαν. Η φούσκα έσκασε, το δανεικό χρήμα σταμάτησε, η δομική κρίση ξέσπασε και το κεφάλαιο ζητά πλέον επιθετική αναδιάρθρωση. Οι πολιτικές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συνεπώς, αναπόδραστα εφάπτονται επίθεση στην κοινωνική πλειοψηφία. Έτσι, το μόνο έργο που έχουν να επιδείξουν είναι αυτό της καταστολής, που βρίσκει απήχηση στα αντιδραστικά-κανιβαλιστικά κομμάτια της κοινωνίας και μπορεί δυνητικά να προσελκύσει ψηφοφόρους από τον ευρύτερο χώρο της δεξιάς, ώστε να δυναμώσει και να επεκτείνει την παραμονή τους στον κρατικό θώκο (με τη συνεχή συνεπικουρία των καθεστωτικών ΜΜΕ και τη βοήθεια, όπου είναι δυνατό φασιστικών γκρουπόσκουλων κι ενίοτε μαφιόζικων συμφερόντων). Φαίνεται, λοιπόν, πως έχει ανοίξει ένας μεγάλος κύκλος κατασταλτικών μεθοδεύσεων και επιθέσεων σε καταλήψεις και στέκια που ως τώρα περιλαμβάνει τις εκκενώσεις των 3 καταλήψεων στέγης μεταναστ(ρι)ών-προσφύγων τον Ιούλιο του 2016, Ορφανοτροφείο, Hurriya, Μανδαλίδειο στη Θεσσαλονίκη, την κατάληψη Ανοιχτό 3^ο στη Σύρο το Φεβρουάριο, την κατάληψη Βίλα Ζωγράφου και την κατάληψη στέγης μεταναστ(ρι)ών Δρακοπούλειο στην Αθήνα, τον Μάρτιο, επίθεση από μπάτσους και δικαστικούς στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου τον ίδιο μήνα και εκκένωση των καταλήψεων στέγης Albatros,στην Άνω Πόλη τον Απρίλιο. Και μόλις αυτόν τον Μαίο εκκένωση της κατάληψης στέγης Barricada στη Λάρισα. Ταυτόχρονα οι κατασταλτικές βλέψεις και απειλές χτυπούν την πόρτα από μια σειρά καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα, όπως είναι οι: Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο, Φάμπρικα Υφανέτ, Λέλας Καραγιάννη 37, Ματρόζου 45, Τερμίτα, Rosa Nera, Ευαγγελισμός. Αυτό απαιτεί φυσικά αυξημένα αντανακλαστικά από μεριάς του κόσμου του αγώνα και την αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας, για την περιφρούρηση των ζωτικών μας χώρων.

Για την Κατάληψη Στέγης Μεταναστ(ρι)ών Ορφανοτροφείο

27/7/2016, τα ξημερώματα πραγματοποιείται τριπλή επιχείρηση εκκένωσης στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών. Πιο συγκεκριμένα, κατόπιν μήνυσης των αντίστοιχων ιδιοκτητών, εκκενώνονται το κτίριο του παλαιού Ορφανοτροφείου (ιδιοκτησίας Μητρόπολης Θεσσαλονίκης) στην Άνω Τούμπα, το Μανδαλίδειο (ιδιοκτησίας Α.Π.Θ.) στη Λεωφόρο Νίκης και η Hurriya (ανήκε σε ιδιώτη) στην Καρόλου Ντηλ.

Έχει αξία, όμως, να δούμε από την αρχή το όλο εγχείρημα. Το Δεκέμβρη του 2015 και με την εκκένωση της Ειδομένης από το κράτος, λάμβαναν χώρα συνελεύσεις που συμμετέχει κόσμος του κινήματος της πόλης, οι οποίες και αποφασίζουν να προβούν σε κατάληψη όταν πλέον το κράτος φαινόταν να δρομολογεί χωρίς εξαιρέσεις τον εγκλεισμό των μεταναστών και των προσφύγων σε κέντρα κράτησης. Οι απάνθρωπες συνθήκες των καμπς, πολλά εκ των οποίων δε διέθεταν τα στοιχειώδη (νερό,ιατρική περίθαλψη,αξιοπρεπές φαγητό) κατέστησε ακόμα πιο σαφές ότι η ανάληψη δράσης είναι αναγκαία εδώ και τώρα. Καταλαμβάνεται το Ορφανοτροφείο και αρχίζει ένα κοινοτικό πείραμα συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών και σύνδεσης των αγώνων για ζωή και αξιοπρέπεια. Η γειτονιά αγκάλιασε ως έναν βαθμό και στήριξε έμπρακτα το εγχείρημα, ενισχύοντας το υλικά, ηθικά και κάποιες φορές πολιτικά. Η αλληλεγγύη, με τους μετανάστες δεν είναι φιλανθρωπία, δε χωρά δίπολα «νόμιμου-παράνομου/λαθραίου» ούτε ενέχει το στοιχείο της θυματοποίησης-λύπησης για τους μετανάστες, που αναπόφευκτα δημιουργεί ένα βάθρο για τον ισχυρό-προνομιούχο της υπόθεσης. Αυτός είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει το κράτος και το κεφάλαιο τους μετανάστες για να απομυζήσει κέρδη εις βάρος τους ενώ ταυτόχρονα τους στοιβάζει υπό άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, απομονωμένους, έξω από τον κοινωνικό ιστό, χτίζει φράχτες και στήνει περιπόλους από ένστολους της Frontex, του στρατού και του λιμενικού για τη διαχείρισή τους. Την ίδια στίγμη πολλοί είναι αποκλεισμένοι από παιδεία και περίθαλψη, η εργατική τους αξία είναι εντελώς εξευτελισμένη, μαυραγορίτες και στοιχεία της παραβατικής οικονομίας στέκουν σαν όρνια από πάνω τους. Συν τοις άλλοις με την σε ισχύ συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας τελούνται απελάσεις μεταναστ(ρι)ών προς το τουρκικό κράτος. Οι πολιτικές αυτές, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, πως δολοφονούν. Το κράτος και το κεφάλαιο δολοφονούν για να διαιωνίσουν την παρασιτική τους ύπαρξη εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Το κτίριο του Ορφανοτροφείου, ιδιοκτησίας της Μητρόπολης Θεσσαλονίκης κατόπιν παραχώρησής του από το Υπουργείο Υγείας, από τη στιγμή της κατάληψής του δέχτηκε την πρώτη κιόλας μέρα λειτουργίας τους τις βολές της εκκλησίας. Μία εκκλησία που πίσω από το φιλάνθρωπο προσωπείο της έχει οικοδομήσει μια τεράστια μπίζνα, που στην ουσία την καθιστά μια Α.Ε., από τις πιο προνομιούχες μάλιστα, με αμύθητη περιουσία και πολλούς χορηγούς, επώνυμους και ανώνυμους. Είναι συνεπώς από τους πιο σημαντικούς συμμάχους και στυλοβάτες της κυριαρχίας. Η Μητρόπολη διακήρυττε πως θα ανεγείρει κέντρο χρόνια πασχόντων στη θέση του κτιρίου του Ορφανοτροφείου. Ακόμα, πάντως, το μέρος είναι γεμάτο μπάζα και συντρίμμια, γεγονός που αποδεικνύει πως οι φιλανθρωπικές εξαγγελίες ήταν κούφιες και η εκκένωση ήταν το άμεσο επίδικο.

Με την εκκένωση της κατάληψης συλλαμβάνονται 5 άτομα. Στη δίκη τους επιβάλλεται ποινή 10 μηνών φυλάκισης με 3ετή αναστολή και χρηματικό πρόστιμο ύψους 2.000 ευρώ. Οι μετανάστ(ρι)ες που διέμεναν στο Ορφανοτροφείο προσήχθησαν και έπειτα μεταφέρθηκαν σε camps έξω από τη Θεσσαλονίκη. Το κτίριο του Ορφανοτροφείου κατεδαφίστηκε.

Για τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο

O Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο τελεί υπό κατάληψη από το 2010 στο κτίριο που στέγαζε μέχρι το 2004 το 12^ο δημοτικό σχολείο Θεσσαλονίκης και εγκαταλείφθηκε λόγω προβλημάτων στατικότητας. Οι μαθητές του 12^ου δημοτικού μεταφέρθηκαν σε λυόμενα επί της οδού Μαρίας Κάλλας. Ο ε.κ.χ. Σχολείο επιζητά την εδαφικοποίηση και το κοινωνικό ρίζωμα ενός «σχολείου» που διαφέρει από το διαδεδομένο σχολικό πρότυπο, που είναι κομμένο και ραμμένο στα καλούπια της κυριαρχίας. Ο ε.κ.χ. Σχολείο επιζητά να γίνει ένα σχολείο για τη μάθηση της ελευθερίας. Γι’ αυτό και λειτουργεί οριζόντια και αμεσοδημοκρατικά, προωθώντας και πραγματώνοντας τη συντροφικότητα, τη συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη. Είναι ένας χώρος πολυμορφικότητας και δημιουργίας. Φιλοξενεί ομάδες αυτομόρφωσης και αλληλέγγυας οικονομίας, στεγάζει βιβλιοθήκη/βιβλιοπωλείο,μουσικό στούντιο και χαριστικό παζάρι. Λειτουργεί συνεργατικό παντοπωλείο, παζάρι προϊόντων οικολογικής γεωργίας, δική του κουζίνα και προσεχώς αυτοοργανωμένη δομή υγείας ενώ παράλληλα φιλοξενεί κατά καιρούς πολιτιστικά δρώμενα και εκδηλώσεις/μπαρ οικονομικής ενίσχυσης συντρόφων/ισσών και συντροφικών εγχειρημάτων. Ταυτόχρονα το Σχολείο, συμμετείχε και συμμετέχει στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ως κομμάτι κι αυτό των «από τα κάτω».

Στα 7 χρόνια λειτουργίας του ε.κ.χ. Σχολείο κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις κράτους, δήμου και εκκλησίας, να αντιμετωπίσει δικαστικές διαμάχες και διακοπές ηλεκτροδότησης. Τώρα έρχεται αντιμέτωπος με τα κελεύσματα του δημάρχου Μπουτάρη και της Μητρόπολης περί «αξιοποίησης» του κτιρίου και εκδίωξης των καταληψιών από αυτό, με την επιστροφή του 12^ου δημοτικού στον χώρο του ε.κ.χ. Σχολείου, που χωροταξικά είναι περιοριστικός για τις ανάγκες ενός σχολείου ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει και προβλήματα στατικότητας. Δήμος και εκκλησία προσπαθούν και επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα διχόνοιας και αλληλοσπαραγμού ανάμεσα στους γονείς των μαθητών του 12^ου δημοτικού, τη γειτονιά του ε.κ.χ. Σχολείου και την κοινωνία της Θεσσαλονίκης, προτάσσοντας για άλλη μια φορά το φαινομενικά ανθρωπιστικό «ελαφρυντικό» τους, θέτοντας ως μονόδρομο για τη διευθέτηση του ζητήματος την εκκένωση ενός απελευθερωμένου χώρου δημιουργικότητας και αγώνων.

Αλληλεγγύη

Η αλληλεγγύη είναι οι έμπρακτες και ζωτικές σχέσεις αλληλοβοήθειας που αναπτύσσουμε με τους ανθρώπους της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης. Είναι σχέσεις αμφίδρομες, μεταξύ υποκειμένων, πολιτικών και μη. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας απέναντι στις επιθέσεις που διεξάγει η κυριαρχία. Για μας είναι και πρέπει να είναι ένα διαρκές και συνεκτικό στοιχείο του «στρατοπέδου» μας και όχι ένα ευκαιριακό εργαλείο. Δηλώνουμε λοιπόν πως δεν πρόκειται να αφήσουμε κανένα σύντροφο και καμία συντρόφισσα, κανένα κομμάτι της κοινωνικής και ταξικής μας μεριάς μόνο και αβοήθητο απέναντι στις επιθέσεις και τις διώξεις του κράτους και των μηχανισμών του. Η αλληλεγγύη είναι το συνεκτικό στοιχείο που όχι μόνο ανταπαντά στις επιθέσεις της κυριαρχίας, αλλά είναι και ο σπόρος που εμείς, οι «από τα κάτω» φυτεύουμε και θα καρποφορήσει την πανανθρώπινη χειραφέτηση.

Κάτω τα χέρια σας από τις καταλήψεις

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες

Αλληλεγγύη στη συντρόφισσα που διώκεται για τη συμμετοχή της στην Κατάληψη του Ορφανοτροφείου

Αλληλεγγύη στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο

-Συγκέντρωση στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, Τετάρτη 31/5 στις 09:00

-Μικροφωνική και Πορεία γειτονιάς στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία), Πέμπτη 1/6 στις 18:00

Ανοικτή Αναρχική Συνέλευση

Φοιτητών/τριών

Quieta Movere