ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
«Οι δρόμοι δεν ξεχνούν ποτέ των εργατών το πνεύμα πορείες, οδοφράγματα, των κολασμένων αίμα»
Οι προηγούμενοι μήνες χαρακτηρίζονται από μια αρκετά ιδιόμορφη εντεινόμενη καταστολή που εξαπλώνεται σε κάθε πεδίο. Από την απαγόρευση κυκλοφορίας, τους μπάτσους που τοποθετούνται ως τοποτηρητές τους μέχρι την εκμετάλλευση αυτής της συνθήκης για την ανασυγκρότηση του κράτους και του κεφαλαίου. Παρά τον ένα χρόνο πανδημίας, τους χιλιάδες νεκρούς και τις δολοφονικές ελλείψεις στο σύστημα υγείας, ο κρατικός σχεδιασμός συνεχίζει ακάθεκτος. Σειρά νομοσχεδίων που ψηφίζονται μέσα στη συνθήκη της πανδημίας υπαγορεύουν την επίθεση στην κοινωνική βάση. Ο «εκσυγχρονισμός» του πανεπιστημίου με όρους κέρδους για το ιδιωτικό κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις παραδίδει τη σκυτάλη στο «μεσαιωνικό» μετασχηματισμό της εργασίας. Γι’ αυτό, και λίγο μετά τη ψήφιση της νέας εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έρχεται η ψήφιση του αντι-εργατικού νομοσχεδίου, το οποίο αντίστοιχα επιδιώκει την κατάργηση αγωνιστικών κεκτημένων των εργατών και την επίθεση στους συνδικαλιστικούς αγώνες τους.
Το νέο αντι-εργατικό νομοσχέδιο επεκτείνει την επίθεση που υπαγορευόταν από το νομοσχέδιο Βούτση επί Σύριζα, θεσμοθετώντας την κατάργηση του 8ώρου και την επιστροφή στην 10ωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή αλλά με αντίστοιχη μείωση του χρόνου εργασίας σε άλλη ημέρα ή ρεπό ή πρόσθετη άδεια μέσα στο ίδιο εξάμηνο. Προωθεί, δηλαδή, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας όπως και τη στοχοποίηση του εργαζομένου που θα απεργήσει και θα αγωνιστεί για τα δεδουλευμένα του. Ο εργάτης/τρια πλέον δεν θα έχει το δικαίωμα να απεργήσει ούτε να συνδικαλίζεται στον χώρο εργασίας του. Κάθε τέτοιου είδους προσπάθεια όχι μόνο θα κρίνεται παράνομη αλλά για να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι σε σωματεία, θα πρέπει να έχει προηγηθεί ηλεκτρονική συνέλευση δημιουργώντας ένα είδους ηλεκτρονικό φακέλωμα, συμβάλλοντας στη στοχοποίηση όσων συμμετέχουν σε απεργίες ή συνδικαλιστικά όργανα. Ταυτόχρονα οι εργατικές διεκδικήσεις παύουν να υπάγονται στην Επιθεώρηση Εργασίας και μεταβιβάζονται στο αυτόνομο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου Ο.ΜΕ.Δ. (Οργανισμός ΜΕσολάβησης και Διαιτησίας). Το κράτος έτσι δίνει το πάτημα στα αφεντικά να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο τους «μισθωτούς σκλάβους» τους χωρίς αμοιβή και χωρίς καμία δυνατότητα διεκδίκησης. Επιδιώκει να δημιουργήσει ένα νέο μεσαιωνικό πρότυπο «ανάπτυξης» και «εργασιακής προοπτικής», όπου οι εργαζόμενοι θα είναι έρμαια των ορέξεων του κράτους και του κεφαλαίου.
Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι η συνέχεια όλων αυτών των νομοσχεδίων που περνιούνται και στον χώρο της εκπαίδευσης. Ξεκινώντας από εκεί λοιπόν το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σχολείο κι ένα πανεπιστήμιο που να ευθυγραμμίζεται με τις σκληρές ανάγκες της αγοράς υποβαθμίζοντας το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και επιβάλλοντας την πειθάρχηση οποιασδήποτε φωνής αντίστασης ενάντια σε αυτούς που μας καταπιέζουν. Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουμε να περνάνε διατάξεις για όριο φοίτησης σε σχολές, για διαγραφές φοιτητών ή και μείωση των εισακτέων κατά μεγάλο αριθμό πετώντας έξω μεγάλο αριθμό μαθητών χάνοντας το δικαίωμα τους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στη συνθήκη που επιβάλλεται από τα δύο αυτά νομοσχέδια, οι μαθητές, οι νέοι/ες είναι σχεδόν αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν την ανεργία η την χαμηλόμισθη εργασία με περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα. Η επίθεση στους συλλογικούς αγώνες των καταπιεσμένων σε κάθε κοινωνικό πεδίο που συναντιούνται αποτελεί το μέσο για την προώθηση αυτής της βίαιης επίθεσης ενάντια στην κοινωνική βάση.
Η μόνη λύση απέναντι στην επίθεση κράτους και αφεντικών είναι ο δρόμος του αδιαμεσολάβητου αγώνα, των συλλογικών μαχητικών διεκδικήσεων, της απεργίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Να οργανώσουμε και να πυροδοτήσουμε τις κοινωνικές – ταξικές αντιστάσεις, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, τις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης. Ούτε βήμα πίσω από τα κεκτημένα αγώνων.
Πέμπτη 10/6 Καμάρα, 10:30 απεργιακή διαδήλωση ενάντια στο αντι-εργατικό νομοσχέδιο
Οργάνωση & Αγώνας σε χώρους εργασίας, σχολές, σχολεία, γειτονιές.
Μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και κάθε εξουσίας.
Οργάνωση στη Βάση, Ενότητα στη Δράση.
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»
