/ΠΟΡΕΙΑ, ΤΕΤΑΡΤΗ 21/09 ΣΤΙΣ 19.00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ/
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
4 χρόνια πριν, στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018 στην οδό Γλαδσώνος στην Αθήνα ο Ζακ Κωστόπουλος, γνωστός και ως Zackie oh, δολοφονείται άγρια ύστερα από βάναυσο ξυλοδαρμό που υπέστη από καταστηματάρχες και αστυνομικές δυνάμεις. Το μεσημέρι εκείνης της μέρας, η Zackie προσπαθεί ανήμπορη να απεγκλωβιστεί από γνωστό κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας. Στην προσπάθειά της να αποδράσει σπάει την τζαμαρία του μαγαζιού και δέχεται θανατηφόρα χτυπήματα από τον ιδιοκτήτη του εν λόγω καταστήματος, Σπύρο Δημόπουλο, και τον μεσίτη παρακείμενου μαγαζιού και γνωστό μέλος ακροδεξιού κόμματος , Θανάση Χορταριά, με την πρόφαση ότι επρόκειτο για δράστη ένοπλης ληστείας. Εν συνεχεία τέσσερις αστυνομικοί σπεύδουν στον χώρο του εγκλήματος, όπου, παρά το γεγονός ότι ο Ζακ βρίσκεται αναίσθητος στο έδαφος, του περνούν αβίαστα χειροπέδες και αποτελειώνουν το αποτρόπαιο λιντσάρισμα του.
Τα ΜΜΕ, ως μέσα αναπαραγωγής διαστρεβλωμένων ιδεολογημάτων και παρακρατική ουρά της εξουσίας, έσπευσαν μανιωδώς να συγκαλύψουν τους κρατικούς και παρακρατικούς δολοφόνους, σκυλεύοντας και αμαυρώνοντας την ταυτότητα του Ζακ ως ληστή, τοξικομανή, οροθετικού, ομοφυλόφιλου, ο οποίος παραβίασε την ύψιστη κρατική αξία της ιδιοκτησίας. Παράλληλα, η αστική δικαιοσύνη επιχειρεί για ακόμη μια φορά την αθώωση των ένστολων δολοφόνων της ΕΛΑΣ που διαχειρίζονται πλήρως το μονοπώλιο της κρατικής βίας. Οι τέσσερις αστυνομικοί που συμμετείχαν και αποτελείωσαν το αποτρόπαιο έγκλημα της δολοφονίας του Ζακ , σήμερα συνεχίζουν το έργο των εντολοδόχων δολοφόνων, που εξαπολύουν τη βία στους κοινωνικά αποκλεισμένους. Ταυτόχρονα, αν και κρίθηκαν ένοχοι οι παρακρατικοί δολοφόνοι Δημόπουλος και Χορταριάς, οι δικαστικοί μηχανισμοί αρνήθηκαν την μετατροπή της κατηγορίας από θανατηφόρα βλάβη σε ανθρωποκτονία.
Η δολοφονία της Zackie σκιαγραφεί τον θεσμοθετημένο κοινωνικό κανιβαλισμό, την εκ των υστέρων νομιμοποίηση της βαρβαρότητας μέσα από τα ΜΜΕ και το κράτους δικαίου, την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό όλων των ατόμων που αντιπαλεύουν τον ιεραρχικό κορμό και τις κοινωνικές διακρίσεις. Μέσα από την στρατηγική λοιδορίας της ταυτότητας του Ζακ, αποδεικνύεται περίτρανα η αδυναμία του κράτους να αποδώσει δικαιοσύνη σε όλα τα θύματα που βιώνουν την έμφυλη καταπίεση. Στον αντίποδα, στο πρόσωπο του Ζακ, ενός ενεργού ακτιβιστή και μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, αναδεικνύεται ο κόσμος του αγώνα. Η στάση του Ζακ απέναντι στην πατριαρχία συμπυκνώνει τα χαρακτηριστικά όλων αυτών που αρνούνται να επικροτήσουν την κανιβαλιστική ρητορική, που δεν υποτάσσονται στο εξουσιαστικό σύστημα, που αντιμάχονται καθημερινά κάθε μορφή ταξικής και έμφυλης καταπίεσης. Η στάση του Ζακ είναι αυτή που θα μείνει χαραγμένη στη συλλογική μνήμη. Είναι αυτή που θα αποτελέσει κινητήριο μοχλό για όλους/ες εμάς που επιθυμούμε την τιμωρία των δυναστών της πατριαρχικής βαρβαρότητας που εξουσιάζουν τις ζωές μας.
