Τη Δευτέρα στις 16/01 δικάζεται σε δεύτερο βαθμό η υπόθεση του καθηγητή του τμήματος ΔΙΠΑΕ που κατηγορείται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις φοιτητριών αλλά και γυναικών που επισκέπτονταν το προσωπικό του ιατρείο. Δυο χρόνια πριν φοιτητριες κατήγγειλαν τον συγκεκριμένο καθηγητή, αναφέροντας παραβιαστικες συμπεριφορές που διαπραχτηκαν από τον ίδιο εις βάρος τους. Ωστόσο, ως καθηγητής στο ΔΙΠΑΕ δεν τέθηκε σε διαθεσιμότητα από το σύλλογο, παρά μόνο μετά τις επίμονες προσπάθειες φοιτητριών και αλληλέγγυων, ενώ το ιατρείο του παραμένει ανοιχτό μέχρι και σήμερα. Το παραπάνω αποτελεί ακόμη ένα από τα χιλιάδες φρικώδη περιστατικά έμφυλης βίας, για τα οποία ενημερωνόμαστε καθημερινά.
Στον κόσμο της εξουσίας το τέρας της πατριαρχίας αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές καταπίεσης που συναντάμε. Τη βιώνουμε στους χώρους εργασίας μας, στις σχολές και τα σχολεία, στον δρόμο, ακόμα και στο σπίτι και γνωρίζουμε πολύ καλά πως η πατριαρχία ως μορφή εξουσίας καταπιέζει, βιάζει και σκοτώνει. Ως γυναίκες νιώθουμε στο πετσί μας την απόλυτη τρομοκρατία, όταν γυρνάμε σπίτι κρατώντας σφιχτά το κλειδί στο χέρι, όταν φοβόμαστε να διασχίσουμε τα σκοτεινά σοκάκια μόνες μας, όταν τρέμουμε να αντιμιλήσουμε στον πατέρα, τον αδερφό, το θείο μας, όταν μας βιάζουν και μας παρενοχλούν, αλλά δε τολμούμε να πούμε λέξη πουθενά. Στον κόσμο της τρομοκρατίας, στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, οι γυναικοκτονίες καθίστανται απλά νούμερα ανωνύμων γυναικών που πέφτουν στο βωμό της αντρικής τιμής, οι βιασμοί μεταναστριών στα σύνορα και των γυναικών κρατουμένων στα κολαστήρια των φυλακών αποσιωπούνται, τα κυκλώματα παιδεραστίας δρουν ανενόχλητα και ούτω καθεξής.
Τα περιστατικά έμφυλης βίας εμφανίζονται πλέον σε καθημερινή βάση. Η πατριαρχία γενικότερα κανονικοποιείται, ενσωματώνεται, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων, οι γυναικοκτονίες και οι βιασμοί είναι απλά ‘’ειδήσεις των 8’’, είναι απλά εικόνες στο κουτί, είναι απλά πεταμένες πληροφορίες που εκπέμπει η τηλεόραση για να περνάει η ώρα του μέσου ανθρώπου που ξαπλώνει στον καναπέ του μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά. Οι παραβιαστικές συμπεριφορές σε σχολές, σχολεία, χώρους εργασίας αποτελούν «κοινό μυστικό» και συστηματικό βασανιστήριο για τις γυναίκες.Η κοινωνία αποτελείται από φιλοθεάμονες, από άπραγους ανθρώπους που συναινούν με τη σιωπή και την αδιαφορία τους, που αφήνουν κενό έδαφος , για να σταθεί η πατριαρχία στα πόδια της, για να απλώσει τα πλοκάμια της ακόμα παραπέρα, για να εισβάλλει σε περισσότερα σπίτια και να για να στοιχίσει εν τέλει τη ζωή σε περισσότερες γυναίκες.
Καμία εμπιστοσύνη δεν τρέφουμε για την αστική δικαιοσύνη, γνωρίζοντας καλά πως οι κρατικοί μηχανισμοί όχι μόνο δεν είναι σε θέση να αποδώσουν δικαιοσύνη, αλλά δεν το επιδιώκουν καν. Πολλές φορές είδαμε δικαστικές αρχές να ξεπλένουν βιαστές και παιδεραστές. Έτσι, για εμάς ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία οφείλει να είναι συνολικός, άρα αντικαπιταλιστικός, αντιεξουσιαστικός, αντικρατικός. Η έμφυλη καταπίεση μπορεί να αφανιστει μόνο αν αυτό γίνει παράλληλα με την πτώση του κράτους, του κεφαλαίου και του καπιταλιστικού συστήματος, καθώς αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τους. Εξουσια και πατριαρχια είναι έννοιες αλληλενδετες – η μια αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη της άλλης-. Ό,τι σιχαθήκαμε περισσότερο από όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι σύσσωμο και ως τέτοιο πρέπει να πολεμηθεί, καθώς οι αιτηματικοί αγώνες ή οι θεσμικές διεκδικήσεις για βελτίωση της αστικής δικαιοσύνης δεν αποφέρουν καρπούς.
Στην κοινωνία που εμείς οραματιζόμαστε δεν υπάρχει χώρος για εξουσιαστικές συμπεριφορές, για συμπεριφορές που καθιστούν έναν άνθρωπο κατώτερο από κάποιον άλλον, για πρακτικές διχοτόμησης των πληθυσμών που στρέφουν τον έναν ενάντια στην άλλη. Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο άνθρωπο, δίπλα σε κάθε κακοποιημένη γυναίκα φοιτήτρια και μη, δίπλα στους τρανς, τους ομοφυλόφιλους, δίπλα στις σεξ εργάτριες, τις μετανάστριες, δίπλα στα θύματα βιασμού. Κι επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, δε ξεχνάμε το αίμα που χύθηκε και δίνουμε όρκο να πάρουμε εκδίκηση για τις νεκρές αδελφές μας, για εκείνες που δολοφονήθηκαν στυγνά από συζύγους, πατέρες, ένστολους, αλλά και για εκείνες που βρήκαν λύση στην αυτοχειρία, επειδή διέρρευσε σεξουαλικό υλικό παρά τη θέλησή τους, επειδή τις διαπόμπευσαν διαφόρων ειδών Λοβέρδοι και Γεωργιάδηδες, επειδή δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τα υπολείμματα που άφησε στις ψυχές τους η πατριαρχική βαρβαρότητα. Ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία είναι αγώνας για την αξιοπρέπεια, για τη γυναικεία χειραφέτηση, είναι αγώνας αντικρατικός, αντιεξουσιαστικός, είναι αγώνας ζωογόνος και συνολικός.
ΕΞΩ ΟΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΑΠΟ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
