Πριν λίγες μέρες διαδήλωναν ξανά σύντροφοι/ισσες στη Βραζιλία με κεντρικό σύνθημα “Σπουδάζουμε για να Αγωνιστούμε, Αγωνιζόμαστε για να Σπουδάσουμε”.
Σε μια γεωγραφία που η εκπαίδευση είναι βαθιά ταξική και τα παιδιά “ενός κατώτερου θεού” δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, εκεί που το μαθητικό κίνημα από το 2013 δίνει συνεχώς μάχες για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση, σίτιση για όλα τα παιδιά και έθεσε την παιδεία ως ανάγκη του λαού απέναντι στα συμφέροντα της εξουσίας.
Κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά φοιτητ(ρι)ες στην Αλβανία διαδηλώναν ζητώντας μείωση των διδάκτρων, αύξηση των δαπανών για την παιδεία και ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, παίρνοντας αποφάσεις μέσα από συνελεύσεις οργανώνοντας καταλήψεις και διαδηλώσεις.
Ένα πέλαγος απόσταση στην κοντινή Ιταλία τη φετινή χρονιά, ξέσπασαν διαδηλώσεις σε πάνω από 20 πόλεις με συμμετοχή πάνω από 200.000 με αφορμή την εργατική δολοφονία του 18χρονου συναδέλφου τους Λορέντζο Παρέλι. Το κίνημα βγήκε στους δρόμους ενάντια στις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα και την αμισθί πρακτική – μαθητεία στις σχολές τεχνικής εκπαίδευσης. Οι διαδηλώσεις δείξαν ένοχο το κράτος και τα αφεντικά που πλουτίζουν στις πλάτες τους και δείξαν πως το δίκιο κατακτιέται μόνο με αγώνες.
Τέλος κάποια χρόνια πίσω στο νοτιότερο άκρο της Λατινικής Αμερικής η αύξηση του κόστους ζωής μέσω του εισιτηρίου για το μετρό έδωσε τη σπίθα για να έρθουν τα πάνω-κάτω. Το εκπαιδευτικό κίνημα καλώντας σε συλλογική ανυποταξία και μη πληρωμή του εισιτηρίου γέμισε τους δρόμους φωτιά και αξιοπρέπεια. Είναι εκεί πέρα που τα κινήματα έκαναν ξεκάθαρο πως το πρόβλημα δεν είναι τα 30 πέσος αλλά τα 30 χρόνια νεοφιλελευθερισμού και συγκρούστηκε για πάνω από 2 χρόνια σε μία από τις σημαντικότερες εξεγέρσεις που ενέπνευσαν όλο το κόσμο.
Ερχόμαστε στη δικιά μας γεωγραφία με τα πανεπιστήμια μας γεμάτα αστυνομία, τις αίθουσες ασφυκτικά γεμάτες και αναρωτιόμαστε ποιος τελικά θα είναι ο λόγος που θα ρισκάρουμε τη ζωή μας αυτή την εβδομάδα, οι μανιώδεις επιθέσεις των ΜΑΤ ή οι τεράστιες ελλείψεις και τα γεμάτα αμφιθέατρα.
Για αυτούς και άλλους τόσους λόγους θα βρεθούμε την Τρίτη 25/10 στις 20:00 στη Σχολή Θετικών Επιστημών να συζητήσουμε μαζί φοιτητ(ρι)ες του ΔΙΠΑΕ, του ΠΑΜΑΚ, του ΑΠΘ και σπουδασ(ρι)ες των ΙΕΚ, για τη κατάσταση στις φοιτητικές εστίες, τη λέσχη, τις μεταφορές και την απλήρωτη μαθητεία.
Για να οργανώσουμε τις απαντήσεις μας και να βγει ξανά το κίνημα στους δρόμους.
Για να μην πληρώσουμε άλλη μια κρίση τους.
Για να μην κινδυνεύουμε όταν σπουδάζουμε.
Να οργανώσουμε τις απαντήσεις μας μαζί με όλη την κοινωνία ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και εξουσίας.
