Στο καιρό της πανδημίας, εκτός των άλλων, υπάρχει ένα αδιάψευστο γεγονός: η επίκαιρη ειδησεογραφία για την υγειονομική κατάσταση και τα κρούσματα διακόπτεται από ειδήσεις αναβάθμισης της κατασταλτικής υποδομής του κράτους υλικά και νομοθετικά ή από μαρτυρίες που καταδεικνύουν την ακραία αστυνομική βία. Το τελευταίο διάστημα προωθείται από το υπουργείο παιδείας και την κυβέρνηση η αναβάθμιση της «ασφάλειας» των πανεπιστημιακών χώρων, διάταξης που εκτείνεται σε τρία συγκεκριμένα σημεία: την ίδρυση ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας, τον έλεγχο της εισόδου στους πανεπιστημιακούς χώρους και την ενίσχυση διατάξεων του πειθαρχικού και του ποινικού Δικαίου.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, ΜΜΕ και κυβέρνηση διακηρύσσουν σε κάθε ευκαιρία την «εγκληματικότητα και την ανομία» των πανεπιστημίων, στρώνοντας μεθοδικά τον δρόμο της νομοθετικής κατάργησης του Ασύλου, των αστυνομικών εισβολών και συλλήψεων φοιτητών και αγωνιστών μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, της έντασης της επιτήρησης και του ελέγχου στα πανεπιστήμια με κλειστό κύκλωμα παρακολούθησης, face control, κάρτες εισόδου, την ενίσχυση των πειθαρχικών διαδικασιών και την θεσμοθέτηση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Κι αν από την μία η υπουργός μιλάει για ελεύθερη διακίνηση ιδεών και καλεί σε συνεργασία για πανεπιστήμια ελεύθερα, ασφαλή, σύγχρονα, εξωστρεφή, μακριά από νοσηρά φαινόμενα (sic) και ο πρωθυπουργός ξεπλένει τους νεοναζί δολοφόνους εξισώνοντάς τους με τους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες. Και αν από την άλλη, στο θεσμικό πεδίο το ζήτημα των πρυτανικών και λοιπών πανεπιστημιακών αρχών είναι το που θα λογοδοτεί η πανεπιστημιακή αστυνομία, είναι προφανές ότι αυτή η διαμάχη δεν μας χωράει στο ελάχιστο.
Άσυλο σημαίνει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από την κρατική καταπίεση και καταστολή
Το αφήγημα της ανομίας και της εγκληματικότητας στους πανεπιστημιακούς χώρους ως βήμα για την προώθηση της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους απέναντι στους αγωνιζόμενους φοιτητές, δεν είναι καινούριο. Άλλωστε, στο ΑΠΘ η κατάσταση αυτή είναι παλιά και παρόμοια με άλλες περιοχές όπως η Ροτόντα και τα Εξάρχεια. Τα τελευταία χρόνια, το εμπόριο ναρκωτικών και τα συνεπαγόμενα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού αποτελούν μόνιμη πραγματικότητα, η οποία διαμορφώθηκε με την συνδρομή κράτους, πρυτανικών αρχών και αστυνομίας. Οι ίδιοι που για χρόνια ενίσχυαν ή στην καλύτερη περίπτωση έκλειναν τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα, όταν αυτό εγκαταστάθηκε, εμφανίστηκαν και αυτοανακηρύχθηκαν σε μοναδικοί σωτήρες. Περιττό στο σημείο αυτό, να αναφέρουμε τις σχέσεις του κράτους και των μηχανισμών με το οργανωμένο έγκλημα και δη την διακίνηση και εμπορεία ναρκωτικών, μιας και όλα αυτά μπορούν πολύ εύστοχα να συνοψιστούν μόνο στην πρόσφατη υπόθεση του Noor1 και των διαπλεκόμενων της. Τα οφέλη από την υποβάθμιση και γκετοποίηση των περιοχών είναι πολυεπίπεδα, από την οικονομική τους εκμετάλλευση μέχρι την προώθηση της κατασταλτικής επίθεσης.
Η δημιουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας δεν έρχεται εν κενώ. Η μεθοδική επιχείρηση αποστείρωσης των πανεπιστημιακών χώρων και η διακοπή κάθε «εξωδιδακτικής» δραστηριότητας είναι παλιά. Ήδη από το ΄17 κράτος και πρυτανικές αρχές ζητούν την εδραίωση αστυνομικής παρουσίας στο χώρο του πανεπιστημίου. Κλειδώματα των σχολών, αύξηση των security μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου, ρολά και λουκέτα σε κατειλημμένους πανεπιστημιακούς χώρους, αποτέλεσαν το πρώτο βήμα για την υλοποίηση αυτού του κατασταλτικού σχεδίου εις βάρος της φοιτητικής κοινότητας. Φτάνοντας στον Ιούλιο του ’19 και την κατάργηση του Ασύλου ως μια από τις πρώτες πράξεις της κυβέρνησης της ΝΔ, έθετε τις βάσεις του οργανωμένου σχεδίου επίθεσης στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις εντός και εκτός σχολών. Έκτοτε, οι εισβολές της αστυνομίας στο πανεπιστημιακό άσυλο αποτελούν κανονικότητα. Οι πρόσφατες συλλήψεις συνολικά 92 φοιτητών και συντρόφων στις 13/11 στο κάτω Πολυτεχνείο και στην πρυτανεία του ΕΜΠ στην Αθήνα, λίγες μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης της 17ης Νοέμβρη, με το πρόσχημα της πανδημίας, δείχνουν τα δόντια της κρατικής καταστολής. Δεν μπορούμε επίσης να ξεχάσουμε τον αποκλεισμό της ΑΣΣΟΕ από μπάτσους τον περασμένο Νοέμβρη και την εισβολή ασφαλίτη που στόχευε με όπλο φοιτητές τον Φλεβάρη.
Η θεσμοθέτησης της πανεπιστημιακής αστυνομίας προσθέτει το κερασάκι στην τούρτα της κατασταλτικής επίθεσης στους φοιτητικούς αγώνες, στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται, αναφέρονται και εκκινούν από το πανεπιστημιακό Άσυλο. Η κίνηση αυτή ενέχει ένα σημαντικό πολιτικό στόχο, την διάθεση του Κράτους να ξεμπερδεύει με τους φοιτητικούς συλλόγους, την γενικευμένη διάθεση ανυπακοής και αγωνιστικότητας των φοιτητικών κινημάτων, των αγώνων του ΄06 -΄07 και του ΄11-΄12. Από το Φθινόπωρο του 1975 και τον αγώνα των απεργών της ΜΕΛ μέχρι τα σύγχρονα κινήματα και τους αγώνες τους, το πανεπιστημιακό άσυλο ανέκαθεν χρησιμοποιούνταν ως ένας χώρος προστασίας από την βία και την καταστολή της αστυνομίας. Σήμερα, επιχειρείται όχι μόνο η διάσπαση αυτού του ιστορικού νήματος αγωνιστικών στιγμών με αναφορά στο άσυλο αλλά και η εξαφάνιση κάθε δυνατότητας αντίστασης των φοιτητών και των καταπιεσμένων. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την κατάργηση του Ασύλου και της περιστολής των διαδηλώσεων, οι εκκενώσεις καταλήψεων και στεκιών στα πανεπιστήμια και η αναβάθμιση της ασφάλειας των πανεπιστημίων αποτελούν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου προληπτικής αντιεξέγερσης.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως το Κράτος εκμεταλλεύεται την συνθήκη της πανδημίας για την προώθηση του νομοθετικού έργου και της κατασταλτικής πολιτικής. Διατάγματα χουντικής εμπνεύσεως περί απαγόρευσης συναθροίσεων στις 17 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη, εκατοντάδες συλλήψεις, πρόστιμα και ξυλοδαρμοί διαδηλωτών αποτελούν μερικά σημεία του τελευταίου μόνο μήνα. Δεν είναι τυχαίο που μέσα στην περίοδο της πανδημίας προωθούνται και ψηφίζονται νομοσχέδια με γοργούς ρυθμούς, με στόχο την πρόληψη αντιστάσεων ελέω πανδημίας. Αναγνωρίζουν τις ευθύνες που τους βαραίνουν από την διαχείριση της πανδημίας, την φτωχοποίηση του λαού, την ανέχεια και προστατεύουν τα νότα τους. Με την επιβολή του πρώτου lockdown κράτος και κεφάλαιο μετακυλούν το βάρος της πανδημίας στις πλάτες της κοινωνίας χωρίς να λαμβάνουν ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Αντί της αναβάθμισης του συστήματος υγείας, του υλικοτεχνικού εξοπλισμού των νοσοκομείων που αποτελούν καθοριστικό παράγοντα την προστασία από τον ιό και την ανθρώπινη ζωή, επιδίδονται αφειδώς σε επενδύσεις στον στρατό αι την αστυνομία. Χαρακτηριστικό της αντικοινωνικής πολιτικής του Κράτους αποτελεί η σύγκριση κάποιων ποσών που τυχαίνει να δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες μέρες. Πιο συγκεκριμένα, οι τελευταίες επενδύσεις στον εξοπλισμό και τον στόλο της αστυνομίας και το κονδύλιο για την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, ξεπερνούν κατά 3 εκατομμύρια την χρηματοδότηση της φοιτητικής μέριμνας και των φοιτητικών εστιών. Την ίδια στιγμή, οι κτηριακές υποδομές των εστιών διαρκώς υποβαθμίζονται, οι εξώσεις και οι αποκλεισμοί αυξάνονται κάθε χρόνο, η κάρτα σίτισης στην πανεπιστημιακή λέσχη τείνει να καθιερωθεί και σήμερα οι εστιακοί εκτίθενται αφύλαχτοι στην πανδημία.
Εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
Ομοίως, η αυξημένη επιτήρηση, ο έλεγχος, οι μπάτσοι μέσα στο campus και η επιβολή ενός κλίματος τρομοκρατίας στρώνουν το χαλί στην επικείμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Απώτερος στόχος είναι η δημιουργία ενός πανεπιστημίου που θα ανταποκρίνεται πλήρως στις επιταγές κράτους και κεφαλαίου. Ερευνητικά προγράμματα για τον στρατό, τους μπάτσους και την βιομηχανία όπλων, εσωτερική αξιολόγηση, διαγραφές φοιτητών και οικονομική αυτονομία των ιδρυμάτων, συρρίκνωση της πανεπιστημιακής μέριμνας και εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών είναι κάποια από τα σημεία που ορίζονται ήδη από τον πρόσφατο νόμο για την παιδεία. Τελικά, η λειτουργία του πανεπιστημίου και η «ελευθερία ιδεών» ορίζεται με βάση την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και του καπιταλισμού. Οποιαδήποτε, λοιπόν, ενέργεια δεν υπακούει σε αυτό το πλαίσιο θα καταστέλλεται, οι φοιτητικές αντιστάσεις και οι αγώνες εντός και εκτός των πανεπιστημίων θα χτυπιούνται. Αυτός είναι ο ρόλος της πανεπιστημιακής αστυνομίας και του ελέγχου όποιον μανδύα και αν του φορέσουν κράτος, ΜΜΕ, πρυτανικές και λοιπές αρχές.
Δεν είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη διάταξη κατατίθεται τώρα. Εδώ και περίπου 9 μήνες τα πανεπιστήμια είναι κλειστά, οι συλλογικές διαδικασίες παγωμένες και η απονεύρωση του φοιτητικού κινήματος θεωρείται φυσική. Το Κράτος σε πλήρη ακολουθία με το υπόλοιπο νομοθετικό της έργο επιδιώκει να περάσει αναίμακτα νομοσχέδια που εγείρουν αντιδράσεις. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του ασύλου, οι αντιστάσεις στην εντατικοποίηση των σπουδών, του ελέγχου και την αστυνομοκρατία δεν μπαίνουν σε καραντίνα.
Ενάντια στην μεθοδευμένη επίθεση του κράτους στον κόσμο του αγώνα, στην «εξυγίανση» των πανεπιστημίων και την εντατικοποίηση των σπουδών. Καμία σκέψη για πανεπιστημιακή αστυνομία και έλεγχο εισόδου στο Campus.
Το Άσυλο ανήκει σ’ όλη την Κοινωνία, έξω από το campus Μπάτσοι & Μαφία
Έξω οι μπάτσοι από τα πανεπιστήμια
Στους Δρόμους το Δίκιο θα κριθεί, ενάντια σε Κράτος & Καταστολή
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
