Ο Δεκέμβρης του ΄08 αποτελεί ορόσημο για το αναρχικό κίνημα, τους απείθαρχους αγωνιστές, τους νέους/ες που ύψωσαν ανάστημα στην κρατική καταστολή. Η δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου στις 6/12/08 πυροδότησε συγκρούσεις στο κέντρο των μητροπόλεων και έδωσε το έναυσμα για ανυπακοή, αυτοδιεύθυνση και αντιπαράθεση με το κράτος, τους θεσμούς και τους φύλακές τους. Ο Δεκέμβρης αποτελεί σπουδαία παρακαταθήκη για τους σημερινούς μας αγώνες και χάραξε το δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
Από την πρώτη στιγμή, το Κράτος και τα ΜΜΕ προσπάθησαν να καλύψουν την δολοφονία που διέπραξε ο ειδικός φρουρός Ε. Κορκονέας και μετά, όταν αυτό κατέστη αδύνατο, επιχείρησαν να το παρουσιάσουν ως μεμονωμένο περιστατικό. Κι αυτό το αφήγημα κρατά ως σήμερα και προσπαθεί να εδραιωθεί στην κοινωνική συνείδηση εναντίον της ίδιας της πραγματικότητας που καταδεικνύει τις οργανωμένες δολοφονίες, την θανατοπολιτική του κράτους και του κεφαλαίου. Και πάντα τα ΜΜΕ, τα δικαστήρια και οι λοιποί κρατικοί μηχανισμοί θα αθωώνουν, θα αποφυλακίζουν και θα βρίσκουν τρόπο να δικαιολογήσουν τους εντολοδόχους δολοφόνους με το όνομα Μελίστα, Κορκονέα, Σαραλιώτη και όποιο άλλο όνομα πάρουν. Από τον Ι. Κουμή, την Στ. Κανελλοπούλου, τον Μ. Καλτεζά ως τον Α. Γρηγορόπουλο, τον Ebuka, τον Π. Φύσσα και τον Ζακ Κωστόπουλο η λίστα των κρατικών δολοφονιών έχει βαφτεί με το αίμα εκατοντάδων μεταναστριών και προσφύγων στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, φτωχών και αόρατων που η αξία των ζωών τους δεν είναι υπολογίσιμη από τους κρατικούς θεσμούς και το κεφάλαιο.
Ιδιαίτερα σήμερα εν μέσω πανδημία η αξία της ανθρώπινης ζωής ορίζεται μονάχα από το κόστος που θα έχει η νοσηλεία και η φροντίδα του ατόμου. Η ζωή των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης απαξιώνεται πλήρως. Οι κλίνες ΜΕΘ που έχουν γεμίσει, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που δεν επαρκεί, η υπολειτουργία πολλών δομών υγείας και ο αυξανόμενος ρυθμός των νεκρών από τον ιό φωνάζουν την εγκληματική κρατική διαχείριση της πανδημίας. Ακόμη και τώρα, η προστασία του κεφαλαίου τίθεται πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Τα κρατικά κονδύλια διαμοιράζονται σε καναλάρχες μεγαλοεπιχειρηματίες, σε αεροπορικές εταιρείες και πέρσι σε εταιρείες διοδίων, ενώ για όλους τους υπόλοιπους μένουν ψίχουλα για φαινομενικά επιδόματα. Οι κρατικές επενδύσεις πέραν των παραπάνω δώρων αφορούν κατά κόρον τον στρατό και την αστυνομία, αφού αυτοί μπορούν να καταπολεμήσουν τον ιό.
Αλήθεια που χρησιμεύουν οι προσλήψεις χιλιάδων μπάτσων και η αναβάθμιση του στόλου τους εν μέσω πανδημίας και πώς συνδέεται με την Εξέγερση του Δεκέμβρη;
Το καλοκαίρι του ΄19 οι προεκλογικές εξαγγελίες της νδ ενορχήστρωναν το οργανωμένο σχέδιο επίθεσης στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, στο αναρχικό κίνημα και τις δομές του. Άμεσα ακολούθησαν εκκενώσεις καταλήψεων, ενώ εκδόθηκε και το περιβόητο τελεσίγραφο του Υπουργείου Προστασίας για τις Καταλήψεις που έληγε λίγο πριν την επέτειο της 6/12 καταδεικνύοντας το μένος που τρέφουν για τον Δεκέμβρη. Παράλληλα πριν ακόμα το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονωϊού ο αποκλεισμός της ΑΣΣΟΕ από μπάτσους τον περασμένο Νοέμβρη παραμονές της 17ης Νοέμβρη και η εισβολή ασφαλίτη που στόχευε με όπλο φοιτητές τον Φλεβάρη έθεταν τα θεμέλια της κρατικής καταστολής. Χωρίς αμφιβολία, οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την κατάργηση του Ασύλου και της περιστολής των διαδηλώσεων, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι διώξεις έναντι αγωνιστών και η ένταση της οργανωμένης βίας του κράτους με πρόσφατα παραδείγματα των ξυλοδαρμό συντρόφων/φισσών στο Γαλάτσι, στην Πάτρα και στη Θεσσαλονίκη με την υπόθεση των 51 αντιφασιστών/τριών αποτελούν μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου προληπτικής αντιεξέγερσης.
Και είναι προσηλωμένοι σε αυτό και το προωθούν ακόμη και στους σημερινούς καιρούς της υγειονομικής κρίσης. Αναγνωρίζουν τις ευθύνες που τους βαραίνουν από την διαχείριση της πανδημίας, την φτωχοποίηση του λαού, την ανέχεια και προστατεύουν τα νότα τους. Με την επιβολή του πρώτου lockdown κράτος και κεφάλαιο μετακυλούν το βάρος της πανδημίας στις πλάτες της κοινωνίας χωρίς να λαμβάνουν ουσιαστικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Αντίθετα, εργαλειοποιούν την συνθήκη της πανδημίας για την κλιμάκωση της κατασταλτικής τους δράσης. Μέσα σε αυτό το διάστημα, έχουν προχωρήσει σε χιλιάδες προσλήψεις στρατιωτικού και αστυνομικού προσωπικού αναβάθμιση του στόλου των σωμάτων ασφαλείας, η εμφάνιση νέων μονάδων της αστυνομίας (ΟΔΟΣ) αλλά και η χρηματοδότηση των ΜΜΕ δήθεν αντικαθιστούν τα ουσιαστικά υγειονομικά μέτρα. Παράλληλα ανακοινώθηκε η σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας, εγκατάσταση κυκλωμάτων παρακολούθησης που πατάει πάνω στην κατάργηση του Ασύλου. Επιχειρούν να εξαφανίσουν εξ αρχής κάθε δυνατή εστία αντίστασης και ανυπακοής, κάθε δομή αγώνα. Μόνο μέσα στο διάστημα της πανδημία έχουν εκκενωθεί οι καταλήψεις Δερβενίων 52κ56, Terra Incognita, Rosa Nera, Φιλολάου 99 και Ζαΐμη. Το κράτος θέλει να εξαλείψει όλα τα κέντρα αγώνα, να εξαλείψει τον εσωτερικό εχθρό. Οι εκκενώσεις, στοχοποιήσεις και ξυλοδαρμοί αγωνιστών/στριών και η προσπάθεια κάμψης της δράσης τους με δικαστήρια και υπέρογκα πρόστιμα αποδεικνύει περίτρανα πως βρισκόμαστε σε συνεχή πόλεμο με κράτος και κεφάλαιο, χωρίς περιθώρια ανακωχής. Φυσικά και το νομοθετικό έργο της βουλής υπακούει στα παραπάνω και εκμεταλλεύεται την πανδημία, για να περάσει αναίμακτα «δύσκολους» νόμους, όπως ο αντι-περιβαλλοντικός και αντι-εκπαιδευτικός, ο νόμος για την περιστολή των διαδηλώσεων και να προωθήσει τον αντι-εργατικό νόμο, οι οποίοι πλήττουν άμεσα την κοινωνική βάση και εγείρουν την αντίδραση της.
Φτάνοντας στην 17 Νοέμβρη ο κρατικός μηχανισμός επιστράτευσε και άλλα μέσα καταστολής των μαζικών κινητοποιήσεων απαγορεύοντας την διαδήλωση με κάθε μέσο. Χαρακτηριστική ήταν η εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο Πολυτεχνείο επί της Πατησίων και στην πρυτανεία του ΕΜΠ στου Ζωγράφου στις 13 του Νοέμβρη με ξύλο προσαγωγές και συλλήψεις αναρχικών. Η φετινή 17 Νοέμβρη ήταν μια μέρα ευθείας αντιπαράθεσης με το κράτος και την κυβέρνηση, αφού χιλιάδες αγωνιστές κατόρθωσαν να σπάσουν την τριπλή απαγόρευση και να βρεθούν στον δρόμο αψηφώντας την καταστολή που ακολουθούσε τις πράξεις τους, τα εκατοντάδες πρόστιμα, τα χημικά, το ξύλο, τις προσαγωγές και τις συλλήψεις.
Η εξέγερση του ΄08, από τις μεγαλύτερες στη σύγχρονη κοινωνική ιστορία αποτέλεσε πλήγμα στην επιβαλλόμενη παντοδυναμία κράτους και κεφαλαίου, γι’ αυτό και επιχειρούν με κάθε μέσο τον αποσυμβολισμό της. Αλλά η μνήμη δεν είναι σκουπίδι και το αίμα συνεχίζει να ζητά δικαίωση και ελευθερία. Γιατί, μπορεί εμείς να μην ζήσαμε τον Δεκέμβρη αλλά η πολιτικής μας συγκρότηση οφείλει πολλά σ΄ αυτόν. Κι αυτό είναι που τους πονάει. Γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο «Δεκέμβρης» έχει εμπνεύσει και θα συνεχίζει να εμπνέει γενιές αγωνιστών/στριών και αυτό σίγουρα δεν μπορεί να αποτελέσει μεμονωμένο περιστατικό. Τώρα ακόμα τα οδοφράγματα στις γαλλικές γειτονιές, στα αμερικανικά γκέτο, αυτά των γυναικείων κινημάτων στην Πολωνία και οι εξεγερμένες κοινότητες των Ζαπατίστας μεταφέρουν την σπίθα της εξέγερσης από τόπο σε τόπο και από λαό σε λαό μέχρι την Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση και την Αναρχία.
Το αίμα δεν είναι νερό η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. 12 χρόνια μετά την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, τίποτα δεν έχει ξεχαστεί, κανένας δεν έχει συγχωρεθεί.
Ενάντια στην Τρομοκρατία, τον Φόβο & την Υποταγή, να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη για το Δίκαιο, την Ελευθερία και την Υγεία.
Μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό.
ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ !
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»