Τσακίζουμε τους φασίστες. Δε θα γίνουμε ούτε αυλικοί ούτε θεατές τους.
Από την Κυριακή 21/1 το φάντασμα του φασισμού πλανιέται -πιο φανερά πλέον- πάνω από την ελλαδική επικράτεια. Σε μια περίοδο που σπάνια βλέπουμε κόσμο στο δρόμο να διαδηλώνει (π.χ. για την ψήφιση καινούριων οικονομικών μέτρων, για το δικαίωμα στην στέγαση κτλ.) μεγάλο ήταν το πλήθος που συμμετείχε στο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη για το ‘Μακεδονικό’, για να υπερασπιστεί ό,τι τελευταίο του έχει μείνει να νιώθει δικό του, το όνομα της εθνικής υπερηφάνειας του. Ήταν όλοι αυτοί φασίστες; Σίγουρα όχι. Όλοι οι φασίστες όμως ήταν εκεί. Η σύσταση του πλήθους που απάρτιζε το σώμα των συλλαλητηρίων (Θεσσαλονίκη 21/1 και Αθήνα 4/2) ήταν ετερόκλητη. Το οργανωμένο τμήμα του συλλαλητηρίου, αυτό με τα σαφώς συγκροτημένα πολιτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή οι ακροδεξιές και φασιστικές γκρούπες και κόμματα, ήταν αυτό που ηγεμόνευσε και επέβαλε στα δύο συλλαλητήρια το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο εκούσια ή ακούσια συναίνεσαν και οι παρευρισκόμενοι. Γιατί αυτά που συνέβησαν δε θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς την προπαγάνδιση των ΜΜΕ και τις «πλάτες» του συμμετέχοντος κόσμου.
Ένα πράγμα όμως καταλάβαμε από εκείνες τις μέρες. Ακόμη κι αυτοί που δεν χαιρετάνε ναζιστικά, που δεν ζωγράφιζαν αγκυλωτούς σταυρούς στο Σύνταγμα, στάθηκαν όμως δίπλα σε κείνους, νομιμοποιώντας τους, έτσι, κοινωνικά και παρέχοντας κάλυψη. Από αυτές τις μέρες κρατούμε ως παρακαταθήκη του αντιφασιστικού κινήματος, τις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, τις αντίστοιχες περιπολίες και περιφρουρήσεις στεκιών, καταλήψεων και γειτονιών, από αναρχικούς και αριστερούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραγράψουμε πως με τις πλάτες του πλήθους και την αρωγή των μπάτσων, συνέβησαν τα εξής: επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο, επίθεση και ολοσχερές κάψιμο της κατάληψης Libertatia από φασίστες και μερίδα οπαδών του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, επίθεση στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός από φασίστες, καθώς και αναίτια επίθεση με χημικά στο στέκι του ΝΑΡ από δυνάμεις των ΜΑΤ, στην Αθήνα. Σε απάντηση στις επιθέσεις και τον εμπρησμό μίας κατάληψης, έγινε στη Θεσσαλονίκη την επόμενη του συλλαλητηρίου, πορεία με συμμετοχή τουλάχιστον 2.000 φοιτητών, γειτόνων, αναρχικών, κομμουνιστών και αντιφασιστών γενικότερα, η οποία και χτυπήθηκε από την αστυνομία, μετρώντας και 5 συλλήψεις. (ειρωνεία: δεν απαγγέλθηκε καμία απολύτως κατηγορία για τον εμπρησμό ενός κτιρίου στο κέντρο της πόλης). Η εθνικιστική δίνη που προέκυψε με αφορμή το μακεδονικό, καθώς και η σχετική κοινωνική νομιμοποίηση που έλαβαν φασιστικές ομάδες και κόμματα κατά τα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια, τους έδωσαν θάρρος για να βγουν από τις τρύπες τους. Πρόσφατα, μάλιστα, επιτέθηκαν σε παίκτες και οπαδούς της αυτοοργανωμένης ποδοσφαιρικής ομάδας Προοδευτικής Τούμπας μετά από τη λήξη αγώνα στο γήπεδο της Σταυρούπολης, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Φαβέλα, στον Πειραιά, καθώς και στην κατάληψη Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι.
Φασισμός – εθνικισμός σε Ελλάδα και Μακεδονία:
Πολλά έχουμε ακούσει και συνεχίζουμε να ακούμε για το όνομα. Και με βάση αυτό, έχουν ακουστεί πολλές φωνές που υπερασπίζονται τα «εθνικά μας συμφέροντα. Τι λένε όμως αυτές οι αφηγήσεις περί εθνικής ενότητας και ομοψυχίας; Ότι φτωχοί και πλούσιοι, αφεντικά και εργάτες/άνεργοι, όλοι ανεξαιρέτως έχουμε τα ίδια συμφέροντα, επειδή είμαστε «Έλληνες πολίτες». Αυτό το υπερβατικό αφήγημα, ουδεμία σχέση έχει με την υλική πραγματικότητα που βιώνουμε, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το ίδιο το έθνος, που αποτελεί φαντασιακή κατασκευή της κυριαρχίας, ώστε να αλυσοδέσει τους απόκληρους αυτού του κόσμου και να τους καταδικάσει στην εξαχρείωση και την εξόντωση προς όφελος των προνομιούχων και των ισχυρών. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη των «κάτω» με τους «πάνω», καθώς οι δεύτεροι, οι επενδυτές, οι επιχειρηματίες, τα πολιτικά κεφάλια, ζουν εις βάρος μας, γεννούν και εδραιώνουν ένα καθεστώς οικονομικής εκμετάλλευσης, πολιτικής ανελευθερίας και κοινωνικής καταπίεσης. Για αυτό και υπερασπιζόμαστε το σύνθημα: ‘η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη’. Γιατί, απλά, κάποιοι που καίνε μία κατάληψη αναρχικών στο όνομα της Ελλάδας, αύριο μπορούν, αν τους δώσουμε τη δύναμη, να χτυπήσουν τον Αφγανό συμμαθητή σου, τον γκέι φίλο σου, να σε υποτιμήσουν επειδή είσαι γυναίκα. Κι αυτό είναι ο πυρήνας του φασισμού, το μίσος για τον άλλο, για οτιδήποτε αντιβαίνει στην τάξη και την κανονικότητα. Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι ολέθριο λάθος για τους καταπιεζόμενους να αντιμετωπίζουν τους φασίστες ως γραφικούς ή να θεωρούν πως ο φασισμός θα ηττηθεί μέσω της αμέλειας, της επιμόρφωσής των νεοναζί ή ότι θα τον αποτελειώσει η ίδια η αστική δικαιοσύνη.
Προφανώς, δεν ανεχόμαστε τον φασισμό σε όποια γωνιά του χάρτη κι αν αυτός εμφανίζεται, γι’ αυτό και δεν υποτιμούμε τις εθνικιστικές φωνές της γείτονας χώρας. Όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, αναπαράγεται ψευδώς η ελληνικότητα της Μακεδονίας μέσα από την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ, την εκκλησία και τα αστικά κόμματα, στη Δημοκρατία της Μακεδονίας καλλιεργείται η πεποίθηση ότι τα εδάφη τους φτάνουν νοτιότερα. Από τους πυροδοτούμενους εθνικισμούς, οι καταπιεσμένοι δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα. Ίσα-ίσα, είναι αυτοί που θα γίνουν κρέας στα κανόνια των αφεντικών τους σε ενδεχόμενες πολεμικές συρράξεις, είναι αυτοί που πληρώνουν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν από την τσέπη τους τα εξοπλιστικά των κρατών και την κρίση που γέννησε το ίδιο το κεφάλαιο, για το συμφέρον του οποίου, οι ίδιοι μετατρέπονται σε χρήσιμα πιόνια ή μαριονέτες. Τα κράτη και οι καπιταλιστές έχουν όμως κάθε λόγο για να επενδύουν στον εθνικισμό, έστω και κεκαλυμμένα.
Πανεπιστήμια:
Ο δημόσιος διάλογος γύρω από το ζήτημα του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ήταν φυσικό ότι δεν θα μπορούσε παρά να αγγίξει και το κομμάτι της κοινωνίας που εμείς συναναστρεφόμαστε λίγο παραπάνω. Από τον εθνικιστικό παροξυσμό μέχρι και αριστερών οργανώσεων με αναφορά στους πανεπιστημιακούς αγώνες, μέχρι τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους καθηγητές-τριες, το πανεπιστήμιο με μία λέξη. Μ’ αυτό εννοούμε, ότι όπως ξεσπούσαν διενέξεις από τη Βουλή μέχρι τις καφετέριες για το αν η Μακεδονία είναι ελληνική, αν το ζήτημα του ονόματος είναι στην τελική υπαρκτό ζήτημα κ.ο.κ., αυτό συνέβη και στις σχολές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ.
Έτσι, οι δύο μεγάλες κατηγορίες θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι οι εξής: οι μεν που πραγματικά δεν τους απασχολεί το ζήτημα της ονοματοδοσίας μίας χώρας, που εν προκειμένω είναι γειτονική, και οι δε που, σαν φάλτσες φωνές από το παρελθόν, με κούφια επιχειρήματα προσπαθούν να πείσουν, τους εαυτούς τους προπαντός, ότι το ζήτημα της ‘πατρίδας’ τους είναι το μέγιστο προσωπικό τους ζήτημα, αυτή την περίοδο. Εμείς, συντασσόμαστε με τους πρώτους, αλλά δεν ξεχνάμε πως ότι δεν απασχολεί εμάς, την ίδια στιγμή αποτελεί και πηχυαίο τίτλο των ειδήσεων των 20.00. Αν δεν αντιδράσουμε απέναντι του, αν δεν συντάξουμε τις φωνές μας απέναντι σε άλλες, αν δεν συζητήσουμε και δεν πείσουμε τους γύρω μας, αν δεν εθελοτυφλούμε, θα δούμε τους φασίστες να έρπονται όσο κάνουμε τα στραβά μάτια. Όχι πολύ μακριά μας. Και όχι μόνο με φάλτσες φωνές πια, αλλά και με τη δύναμη της βίας.
Για να σχολιάσουμε και την άλλη πλευρά, απλώς να φέρουμε το παράδειγμα μίας καθηγήτριας του ΠΑΜΑΚ. Εν είδει καλέσματος στο συλλαλητήριο, εκείνη χρησιμοποίησε το πανεπιστημιακό της email, προκαλώντας φυσικά αντιδράσεις από φοιτητές της που δεν ανέχτηκαν την κατάχρηση εξουσίας από μεριάς της.
Κάθε τολμηρή προσπάθεια να γίνει μια μεγάλη αλλαγή
στις υπάρχουσες συνθήκες,
κάθε υψηλό όραμα νέων δυνατοτήτων
για την ανθρώπινη φυλή έχει ονομαστεί
ουτοπία.
Κάπου εδώ οφείλουμε να πούμε και τι τελικά προτείνουμε εμείς μέσα στον παροξυσμό των ημερών. Οφείλουμε να πούμε ότι δε θα να συμμετάσχουμε στα γεωπολιτικά παιχνίδια στρατηγικής κανενός. Δε θα ανεχτούμε να μας ταΐζουν με έθνος και φυλή για να ξεχάσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα και να μας αντιμετωπίζει ο οποιοσδήποτε από τις σχολές ως τα έδρανα της Βουλής σαν πιθανούς ψηφοφόρους που πρέπει να κερδίσουν με πύρινους λόγους και ταξίματα μέχρι την επομένη των εκλογών. Αντίθετα, υπερασπιζόμαστε και προτάσσουμε τις συνελεύσεις μας, τους αγώνες μας, τα στέκια και τις καταλήψεις μας ως τη βάση του χτισίματος, από κοινού και οριζόντια, ενός άλλου κόσμου ελευθερίας, ισότητας, κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης, μια κοινωνία που θα διέπεται από την αυτοοργάνωση σε όλες τις πτυχές της, έχοντας ως επίκεντρο την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και την ολιστική αυτοπραγμάτωση του κάθε ατόμου.
Γιατί στην κατάληψη Libertatia που κάηκε πριν λίγο καιρό από άσβεστο μίσος, όπως και σ’ άλλες σ’ αυτή την πόλη, έχουμε βρεθεί και θα ξαναβρεθούμε για να μοιραστούμε συλλογικά και να τις υπερασπιστούμε. Γιατί δομές σαν τη Libertatia, πρεσβεύουν πολλά περισσότερα από τοίχους και σκεπές. Αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι προς δυσχέρεια των εμπρηστών, δεν μπορούν να καούν. Στην καταστροφή η μόνο απάντησή μας θα είναι η δημιουργία. Δημιουργία δυνατότερων σχέσεων εντός του αντιφασιστικού κινήματος, δημιουργία συλλογικών οριζόντιων διαδικασιών ενάντια στο τέρας του φασισμού, δημιουργία ισχυρότερων πολιτικών συνειδήσεων και αντανακλαστικών, δημιουργία αλληλέγγυων σχέσεων με την κοινωνία και τέλος δημιουργία στον κατειλημμένο χώρο της Libertatia, οι διαδικασίες αναδόμησης του κτιρίου της οποίας έχουν ήδη αρχίσει.
Έξω από τη Libertatia, λοιπόν, στα αμφιθέατρα, τα γρασίδια και τα καμαράκια, πιστεύουμε ότι αν η γνώση είναι δύναμη, τότε η συλλογική μας ιστορική γνώμη θα γίνει γνώση που διατρανώνει το μήνυμα ενάντια στους επίπλαστους διαχωρισμούς των λαών, τα σύνορα, το μίσος. Κι ας αφήσουμε πίσω μας το τελευταίο, βαθιά εξουσιαστικό, προπύργιο του πατριωτισμού. «Πατρίδα» μας είναι οι ρίζες μας. Κι οι ρίζες μας είναι πολυεθνικές και σίγουρα ανθρώπινες.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
τσακίζουμε τον φασισμό με ακηδεμόνευτους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
στην καταστροφή η μόνη μας απάντηση θα είναι η δημιουργία
Τετάρτη 7/3
Συγκέντρωση:
12:00, Πρυτανεία Α.Π.Θ.
Σάββατο 10/3
Προσυγκέντρωση: 11:00, κατάληψη Libertatia (Λεωφόρος Στρατού 19 & Σαρανταπόρου)
Συγκέντρωση: 12:00, Καμάρα
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
